woensdag in de 6e paasweek

PAULUS OVER DE ONBEKENDE GOD
(Bij Hnd 17,15.22-18,1)

Beste mensen, ik voel een enorme kracht in de woorden van PAULUS. Ook moed om het tegen een groep filosofen op te nemen. Die filosofen waren volgelingen van Epicurus (341-270 voor Christus). Hij leerde dat de goden een samenvoeging waren van atomen, en geen macht hadden. Epicuren geloofden niet in een onsterfelijke god en ook niet in een opstanding uit de dood. Op de markt redeneerden ze met Paulus, waarna ze hem meenamen naar de heuvel Aereopagus, een plaats waar recht werd gesproken. Deze filosofen daagden Paulus uit om over zijn visie te spreken. Paulus raakte daardoor in het geheel niet van de wijs, maar getuigde met vuur van zijn geloof in de God die alles geschapen heeft, de God die nabij wil zijn bij de mens. Al tastende kunnen mensen Hem vinden.

Paulus was zijn toespraak zo origineel begonnen.

Atheners, ik heb gezien hoe buitengewoon godsdienstig u in ieder opzicht bent. Want toen ik in de stad rondliep en alles wat u vereert nauwlettend in ogenschouw nam, ontdekte ik ook een altaar met het opschrift: “Aan de onbekende god”. Wat u vereert zonder het te kennen dat kom ik u verkondigen.

De filosofen hebben kritisch geluisterd. Ze vallen hem aanvankelijk geen enkele keer in de rede, terwijl Paulus toch een poosje alleen aan het woord blijft. Maar toen de opstanding uit de dood van de man die Hij (God) voor dat doel had aangewezen ter sprake kwam liep het mis. Toen begonnen ze de spot met hem te drijven en trok Paulus zich terug, terwijl iemand hem spottend vroeg of hij daar (over opstanding uit de dood) nog een andere keer wilde vertellen.

Nu werd Paulus als het ware weggestuurd, al bleken er wel toch enkele mensen te zijn die zich wel aangesproken voelden en hem volgden.

Wat me vooral treft in dit verhaal is het uitzonderlijke uitgangspunt: het altaar met als opschrift: ‘Aan de onbekende god’. Het staat er niet met een hoofdletter, al zouden wij dat wel doen.

Wie is die onbekende God? Daar kunnen we van gedachten over wisselen, want weten wij dat echt? Kunnen we er een antwoord op geven, maar ook: Wie is God voor ons, buiten het kennisniveau? Leeft die God in onszelf? Nooit zullen we God in zijn totaliteit ‘kennen’ in zijn onmetelijke grootheid. Wij kunnen Hem niet bevatten, daar is Hij te groot voor. Er zijn misschien momenten waarin we Hem kunnen vermoeden, of enigszins ervaren. Ervaren als ‘iets’ of Iemand die ons overstijgt, of ook als je diepste Geheim. Maar Hem volledig kennen, dat is niet direct iets wat je zomaar kunt. Het is een groot geschenk als je in je leven die God mag ervaren Een geschenk van zijn Liefde om in die Liefde te ervaren dat er een emotionele lading mogelijk is. Dat is iets anders dan het verstandelijk ‘kennen’.

In psalm 8 lezen we:
Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,
de maan en de steren door U daar bevestigd,
wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt,
het mensenkind  dat U naar hem omziet. (vers 4-5)

God ‘kennen’ is in de liefdesrelatie met Hem, door de genade, opgenomen zijn.

Laten we bidden

Goede Vader,
wij danken U dat U er bent voor ieder van ons. Het is waar dat we in U mogen leven, bewegen en zijn, zoals we vandaag lezen in Handelingen 17. Het dringt niet altijd tot ons door, maar wij vragen U om deze genade door uw Zoon Jezus die ons dit ‘goede nieuws‘ gebracht heeft en het elke dag opnieuw graag wil blijven  brengen. Leer ons steeds luisterend open te staan voor Zijn liefde.
Amen

Beste mensen, ik wens jullie een mooie dag vol verbinding met die ‘onbekende God’ die in ons zucht en roept zonder ophouden.
Ricky

---

Om mee op weg te gaan

Wie is die onbekende God voor jou? Is kennen een te zuinig kennen, namelijk alleen maar met het weten, het verstand, of ervaar je regelmatig dat kennen, als je goed luistert, ook naar die diepere dimensie leidt, die met liefhebben te maken heeft? Wederzijds liefhebben?