vrijdag na de Openbaring van de Heer
GETUIGENIS IN WACHT
(Bij Lc 5, 12-16)
Jezus beval de melaatse om met niemand over zijn genezing te praten. Dit horen we bij meerdere genezingsverhalen. Op het eerste gezicht kan dat merkwaardig overkomen. Juist zij zouden immers een prachtige getuigenis kunnen geven over Jezus, over wie Hij was en wat Hij had gedaan. Maar nee, ze moesten zwijgen... De genezene van vandaag moest zich wel laten zien aan de priesters en een offer brengen voor zijn reiniging, zoals Mozes had voorgeschreven. Dit was bedoeld als getuigenis voor de mensen. Maar verder mocht hij er met niemand over spreken.
De reden voor dit zwijgen ligt in het feit dat Jezus zijn weg nog niet volledig had afgelegd. Het getuigenis zou fundamenteel onvolledig zijn geweest. De genezene zou een Messias verkondigen zonder kruis en zonder opstanding - een soort weldoener die in wezen (nog) geen volledige verlossing had gebracht.
Nee, Jezus moest eerst de weg van het kruis gaan en ons daarin voorgaan. Hij moest op het kruis nog zijn diepste solidariteit tonen met de meest lijdende mens. Hij moest nog afdalen in de duisternis, tot in de donkerste krochten, om de meest van God vervreemde zielen te verlichten en hen te brengen in de genade van de opstanding, die Hem door de Vader werd geschonken. Dáárin ligt de verlossing voor ieder van ons. Jezus verkondigen zonder deze weg zou een grote vergissing zijn. En vooral: het zou uiterst onvolledig zijn.
Wat wij hieruit kunnen leren, is dat Christus volgen zonder zijn kruis eigenlijk geen betekenis heeft. En als het al enige betekenis heeft, is het fundamenteel onvolledig. Ware navolging is Hem volgen tot onder het kruis. Of, om het met de woorden van de kleine Theresia te zeggen: 'Een leven leiden van liefde is niet je tenten opslaan op de Taborberg, maar het is met Jezus de weg van Calvarie gaan en het kruis zien als een schat.'
Ja, het kruis zien als een schat: een schat van liefde, ons gegeven, en voor ons door Hem gegaan. Laat ons het kruis aanschouwen, Christus’ liefde doorgronden, om van Hem te ontvangen, van Hem te leren en met Hem te gaan.
Laten we bidden
Heer Jezus,
leid ons op de weg van uw kruis,
waar offer en liefde samenkomen.
Schenk ons de vreugde van uw nabijheid
in het licht van uw opstanding,
zodat wij mét U blijven gaan,
in trouw en overgave.
Moge zo ons leven een getuigenis zijn
van uw verrijzenis.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laat ons het kruis omhelzen als een weg van leven, zowel voor onszelf als voor ieder die God op ons levenspad plaatst.
Een toegewijde vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Kijk naar je eigen leven en sta stil bij wat het werkelijk betekent om Christus te volgen. Volg je Hem alleen in zijn woorden van vrede en hoop, geïnspireerd door de vele genezingsverhalen? Of ben je ook bereid om het offer van zijn liefde en het kruis te omarmen? Anders gezegd: is mijn christelijk getuigenis een authentiek volgen van de Heer, ook in het dragen van zijn kruis en het belichamen daarvan in mijn eigen leven?
Ik kijk naar Jezus als iemand die weldoende rondging en opkwam voor mensen die aan de rand van de maatschappij leefden. Ik sta nog te weinig stil bij het offer van zijn liefde en het kruis. Als ik hierover nadenk, helpt het mij wel om in mijn eigen leven lijden een plaats te geven. Liefde en lijden horen bij het leven, maar Jezus' liefde tot het uiterste tot de dood aan het kruis is voor onze verlossing. Ik wil dankbaar zijn dat Jezus ons hierdoor zijn liefde geschonken heeft om zelf het lijden op mijn weg te kunnen dragen...
BeantwoordenVerwijderenkruisdood
BeantwoordenVerwijderenhoe lang al gezworven zonder ontmoeting
op zoek naar uw blijvend gespreide armen;
hoe donker de nachten van pijn en beproeving,
niets restte mij meer dan de hoop op erbarmen.
hoe diepgaand de dagen door angst verduisterd,
tot eindelijk ik zag, in een schijnsel van licht
hoe alleen u daar hing, ontmensd en ontluisterd,
maar verheven, als heilsteken opgericht.
daar zag ik uw lichaam met wonden bedekt,
hoe hevig uw pijn heel mijn zijn toen doorkliefde;
‘neem je kruis’, sprak u zacht, ‘en volg nu mijn weg’
‘want licht is mijn last, mijn last is de liefde’.
zo ontsloot toen uw lijden mijn donkere hart,
vond mijn dood de dood in uw sterven,
mocht mijn zoekende ziel, eerst gesluierd in zwart,
ontstorven in liefde uw leven beërven.
sr
Graag vandaag jullie gebed voor onze minzame buurvrouw die sedert gisteren verdwenen is. Moge God haar in de stilte nabij zijn en in de betrokkenheid van onze dorpsgemeenschap steun zijn voor het beproefde gezin, en zelfs een wondere ontsluiting mogelijk maken. Dank allen.
VerwijderenMyriam
Ik ben jullie zo dankbaar voor jullie aller liefdevolle woorden !
BeantwoordenVerwijderenJa ,lijden in alle vormen heeft Christus doorstaan om ons te verlossen van àlle kwaad ,pijn angsten !
Hoe vaak vergeet ik dàt nu nog !
Heer Jezus Christus wàt zouden we doen 'zonder U' !
Laat ons in àlle omstandigheden van het leven hopen dàt U in ons verblijft en in àlle mensen !