donderdag in week 34 door het jaar

Vandaag hoorden we in de eerste lezing het verhaal van Daniël in de leeuwenkuil. Sterk en mooi verhaal. Het is een verhaal van godsvertrouwen; een ongelofelijk sterk vertrouwen in de bescherming die God biedt wanneer je je rotsvast aan Hem overgeeft. Het is een verhaal dat een goede afloop kent. Tenminste toch voor Daniël, iets minder voor hen die hem hadden aangeklaagd.

Beslist zijn er heden ten dage ook nog mensen die leven met een dergelijk rotsvast vertrouwen in God. Misschien kent u iemand in uw omgeving, of bent u dat zelf wel.
Het komt erop neer trouw te zijn aan God en zijn gebod. Vertrouwen heeft in wezen immers te maken met trouw; in dit geval trouw aan de Vader. Trouw ondanks mogelijke tegenslagen of zelfs vervolgingen (onder welke vorm ook). Het is geloven in de onmetelijke goedheid van God, gelovig wetend dat de liefde in zijn naam altijd het laatste woord zal hebben: is het niet op deze wereld, dan is het in het hemels leven.

Ons groot voorbeeld is natuurlijk dat van onze Broer en Heer: Jezus. Wetend waar Hij voorstond liep Hij niet weg van de weg die Hij moest gaan: namelijk de weg van de trouw. Zelf zag Hij het niet echt zitten: ‘Vader, laat deze beker aan mij voorbij gaan’, bad Hij. ‘Maar niet zoals Ik het wil, maar zoals Gij het wilt’, bad Hij verder. Jezus’ trouw ging veel verder dat wat Hij zelf dacht aan te kunnen. Hij geloofde dat God het beste met Hem en de mensheid voorhad, dus zei Hij ‘ja’. Dat zei Hij trouwens altijd en overal. Maar dus ook daar in de Hof van Olijven. Vrucht: geseling, kruisweg, moord. Maar ook: opstanding, verlossing, vrede, vreugde, navolging, Kerk, verkondiging; geen goedkope begrippen, maar vruchten die wel degelijk voortkwamen en voortkomen vanuit het ja-woord van Jezus tot de Vader.
Wij mogen in Jezus’ naam hetzelfde ‘ja’ uitspreken. Meer: Jezus wil ons zo in zich opnemen dat we deelgenoot worden van zijn eigen ja-woord tot de Vader. Hij wil van ons mensen maken die trouw zijn zoals Hij dat was, die kunnen liefhebben zoals Hij dat deed en doet. Hij wil zo in ons tot leven komen dat we ten diepste beeld worden van de Vader.

Jezus spreekt ons vandaag doorheen het evangelie wat ons te wachten staat. Hij toont ons apocalyptische beelden, niet met als doel ons angstig te maken, maar juist met de bedoeling dat we ons vertrouwen in God sterker zouden beleven, zelfs zo dat we werkelijk uitkijken naar Hem: hier op aarde, en ja, ook op ons sterfbed. Is het bij Hem terecht komen (na ons aards sterven) een mooie vredevolle theorie die we in ons hoofdje hebben opgebouwd, of mag het een levende werkelijkheid zijn die ons nu reeds echte vrede geeft en waarnaar we ten diepste uitkijken...

Ik zou willen afsluiten met woorden van paus Franciscus die hij in 2017 uitsprak op het Sint-Pietersplein te Rome tijdens een wekelijke audiëntie, waar hij sprak over het christelijke geloof, hoe dat kan helpen om de dood te beter begrijpen en de hoop op de verrijzenis levendig te houden. Indien wij dicht bij God blijven, en in het bijzonder door onze solidariteit met de armen en de kwetsbaren, dan hoeven wij niet bang te zijn voor de dood, zo sprak hij. Wij kunnen de dood dan gemakkelijker begrijpen als een deur naar de hemel en naar de vreugde van het eeuwige leven.
“Wie de naastenliefde beoefent hoeft niet bang te zijn voor de dood, omdat hij zijn blik heeft gericht op de wonden van zijn broeders en de dood kan overwinnen door de liefde van Jezus Christus. (...) De opstanding van Jezus schenkt niet enkel de zekerheid van een leven na de dood, maar verlicht eveneens het mysterie van de dood. Indien wij verenigd met en trouw aan Christus blijven, dan kunnen wij zelfs de overgang naar de dood sereen en met hoop tegemoet treden. Zo kunnen wij ons voorbereiden op een ander leven, waarin wij verenigd zijn met de Hemelse Vader.”

kris

Reacties

  1. Uit de laatste fax van Zr. Emmanuel uit Medjugorje.

    De maand november herinnert ons aan het heengaan van onze dierbaren en doet ons denken aan ons eigen heengaan. Laten wij ons dus inspireren door deze beroemde dialoog tussen twee grote Italiaanse heiligen, Don Bosco en Dominiek Savio :
    Savio: Zie je deze bloemen? Zij vertegenwoordigen de deugden die de Heer het meest behagen.
    Bosco: Welke?
    Savio: De roos symboliseert naastenliefde, het viooltje nederigheid, de zonnebloem gehoorzaamheid, de gentiaan boete en versterving, de korenaren frequente communie. De lelie duidt op die mooie deugd waarvan geschreven staat: "Zij zijn als engelen in de hemel": de zuiverheid. En de strobloem symboliseert al die deugden die altijd moeten duren, het doorzettingsvermogen.
    Bosco: Heel goed, mijn beste Savio. Maar, zeg mij, gij die deze deugden in uw leven hebt beoefend, wat troostte u het meest op het ogenblik van uw dood?
    Savio: Welke denk je?
    Bosco: Misschien om de mooie deugd van zuiverheid te hebben behouden?
    Savio: Nee, niet alleen die.
    Bosco: Misschien was je verheugd om een zuiver geweten te hebben?
    Savio: Dat is al een goede zaak, maar het is nog niet het beste.
    Bosco: Was het de hoop op de hemel die je troostte?
    Savio: Dat is het ook niet.
    Bosco: Dus, het is het feit van de verdienste van vele goede werken?
    Savio: Nee, nee...
    Wat heeft er u dan getroost in dit laatste uur?" vroeg Bosco hem wat smekend, teleurgesteld dat hij zijn gedachten niet had kunnen raden.
    En Savio: Wat mij het meest troostte op het moment van de dood was de bijstand van de machtige en zo beminnelijke Moeder van de Verlosser! En dat, zeg het maar aan je zonen ! Mogen ze nooit vergeten tot haar te bidden zolang ze nog leven.
    (Citaat uit “San Giovanni Bosco, Il beato Domenico Savio. Torino, SEI 1950 pag. 229-243”)

    Deze dialoog spreekt voor zich, terwijl wij ons vele vragen stellen over de beste manier om de Heer te behagen en in zijn barmhartige armen te vallen in ons laatste uur!
    “Het essentiële is niet veel te handelen naar ons idee" zal de H. Maximiliaan Kolbe later zeggen, "maar in de handen te zijn van de Onbevlekte!



    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vandaag heb ik goed tot mij door laten dringen dat diep vertrouwen hebben niet altijd een afloop voorspeld die voor mij goed uitvalt. Zoals Jezus ook liever had dat dit lijden hem bespaard bleef maar het toch wilde ondergaan zo moet ik accepteren dat Gods wil doen en daarop vertrouwen, uiteindelijk voor mij het allerbeste zal zijn. De eindtijd wanneer de leeuw en het lam vredig naast elkaar leven en geen behoefte meer hebben om elkaar kwaad te berokkenen. Dat is mijn droom!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is goed gezien, Roosje. De kerkvaders zeggen van Daniël in de leeuwenkuil dat de leeuwen a.h.w. roken dat hij rechtvaardig was. Dat was niet het geval bij zijn belagers. Daarom grepen de leeuwen hen aan, wat ze niet deden met Daniël. Want Daniël leefde eigenlijk al in de nieuwe ordening, de nieuwe schepping die God aan het realiseren is in alle tijden. Dat gaan we ook in de Advent lezen uit de profeet Jesaja: 'Dan huist de wolf bij het lam; koe en berin hebben vriendschap gesloten; het kind steekt zijn handje in het nest van de slang'. Dat zijn allemaal beelden van de nieuwe tijden die we verwachten en die God aan het realiseren is. Daniël was al zo'n nieuwe schepping.

      Verwijderen
  3. Zo pas ontvangen:

    Commentaar bij het Evangelie van 25 november: Lc 21,20-28
    door E.H. Alain de Boudemange


    “Richt u dan op en heft uw hoofden omhoog want uw verlossing komt nabij.” Naar het einde van deze redevoering is Jezus een beetje provocerend: Hij kondigt de ergste rampen aan … en zegt dat we ons moeten oprichten en ons hoofd omhoog verheffen! Een christen, die de tekenen van de tijd in het licht van het Evangelie kan lezen, moet in de huidige rampen de bescheiden en reële tekenen kunnen erkennen van Gods aanwezigheid die in onze geschiedenis werkzaam is. Wij beleven verwarde tijden. Wij maken uitwendige en innerlijke beproevingen mee. Niemand kent dag of uur van Jezus’ komst maar de uitnodiging om zich op te richten en het hoofd omhoog te heffen, is wel voor vandaag. Wie van ons werd deze laatste weken of maanden niet belaagd door de bekoring van ontmoediging. Jezus is er, met ons, vandaag. Ons persoonlijk leven en heel de wereldgeschiedenis ligt in Zijn hand. Laat ons dan niet vrezen en laat ons moedig zijn, onze verlossing komt naderbij!


    bron: Découvrir Dieu - Votre email quotidien de prière



    vert. Maranatha-gemeenschap







    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten