dinsdag in week 33 door het jaar

Zacheüs was een tollenaar; geen gewone maar dé hoofdtollenaar. En we weten dat de tollenaars in die tijd niet altijd even rechtdoorzee waren, verre van dat. Ze troggelden maar al te graag de gewone man en vrouw in de straat af.

Zacheüs was klein van gestalte, en hij moest die Jezus toch een keer zien, hij had er al zoveel over gehoord. Dus hij klom in een boom langs de kant van de weg om wat van op afstand, een beetje vanuit de hoogte, naar die Jezus te kijken die ging langskomen.

En dan... die blik van Jezus naar de kruin van de boom, gericht naar Zacheüs. Wat een warmte, wat een liefde moet in die blik gezeten hebben. Om nog niet te spreken van Jezus' woorden: ‘Zacheüs, kom vlug naar beneden, want vandaag moet Ik in uw huis verblijven.’  Wat moeten deze woorden Zacheüs diep geraakt hebben. Want, zo lezen we: Zacheüs kwam meteen naar beneden en ontving Jezus vol vreugde bij zich thuis. 

Wat voor een vreugde moet dat geweest zijn? Wel, het is de vreugde van het zich aangeraakt weten door Gods barmhartigheid. Hij, die goed wist dat hij zondaar was in de ogen van God, werd plots aangeraakt door God zelf doorheen de blik en de woorden van Jezus. Het moet een gevoel geweest zijn van thuiskomen in datgene dat hij zolang diep vanbinnen gemist heeft, namelijk God.

Wie ooit heeft ervaren werkelijk aangeraakt geweest te zijn door God, weet zich ten diepste thuis gekomen. Dat, ja dàt, moet heel diep vanbinnen een zeer intieme vreugde geven. Geen oppervlakkig alleluia, geen luide kreten van blijdschap, nee eerder een stille innige diepe vreugde, een vrede die haar wortels vindt in het zich openomen weten door God. Zalige vreugde.

Wij allen zijn een stukje Zacheüs. We zijn dan misschien geen tollenaars, toch dragen we allemaal wat duisternis in ons. Naast onze ja-woorden vechten we ook met nee-woorden: onze liefde is dikwijls lauw, onze vriendelijkheid ver te zoeken, de roddel heeft ons soms te pakken, we doen dingen die eigenlijk niet goed zijn,... zo is het gewoon.
Weet, geliefde mensen, dat Jezus dagelijks langskomt langs het pad van je leven. Ik zou zeggen: kruip in de boom, verlang naar Jezus, naar zijn Woord, zijn blik, zijn aanraking. Hij zal zich tot u wenden, je aankijken, je aanspreken. Hij zal je diepste duisternis aanraken met Gods barmhartigheid. Hij zal ook tegen u die prachtige woorden zeggen: 'Jos, Lisa, Frans, Clara, Marie, Emma, Kris,... vandaag wil Ik in uw huis verblijven.' Dat wil zeggen: Jezus wil diep in je ziel te gast zijn. Hij wil u in zich opnemen en al je duisternis omvormen naar Gods licht.

Ja, Jezus is gekomen, en komt, om te zoeken wat verloren was en is, wat vervreemd is geraakt van de liefde, van God. En dàt wil Hij komen genezen, ombuigen, transformeren.

Kom, laat ons vandaag in de boom klimmen. Kijk uit naar Hem die komen gaat. Verlang naar Hem, dorst naar Hem. Hij verlangt naar u, dorst naar u. Neem zijn blik in je op, ontvang zijn woorden, laat Hem je gast zijn. Laat dit je diepste vreugde zijn vandaag.

En ja hoor... moge dit de aanzet zijn om gekeerd naar Hem, in Hem en met Hem, steeds weer opnieuw te groeien in Gods liefde.

Wat een feest !

kris