vrijdag in week 34 door het jaar

Ik denk dat de meesten van ons 's morgens, wanneer ze opstaan, naar buiten kijken, om te zien wat voor weer het is. We kijken niet enkel naar buiten, maar ook omhoog, naar de lucht. Want deze lucht is gewoonlijk een voorbode voor het weer van de komende uren, de komende dag.

Dat 'naar buiten kijken', elke dag opnieuw, is een vanzelfsprekendheid. En da's normaal; wij leven immers in het weer dat die dag aan ons gegeven wordt, en we willen weten wat dat weer inhoudt.

Lezen wij, met dezelfde vanzelfsprekendheid, Gods Woord aan ons vandaag gegeven? Want net zoals het weer ons gegeven is, zo is ook het Woord aan ons geschonken, dag na dag.

Het is goed, wanneer wij 's morgens opstaan, dit Woord te lezen, het ter harte te nemen. Dit Woord is immers vandaag aan ons gegeven als een fris, nieuw en vooral levend Woord. Het Woord dat vlees is geworden (Christus zelf) komt ons tegemoet doorheen zijn Woord. Het draagt de genade in zich Hem te ontmoeten die ons zijn Woord schenkt.
Het is als zaad dat in ons hart wordt gezaaid. In de stille overweging van dat Woord kan het wortel schieten en vrucht dragen doorheen ons gebed en bezigheden tijdens de dag.

Zonder dat we het misschien beseffen, leven we op deze wijze met onze ziel gericht naar de eeuwigheid. Want Gods Woord is eeuwig, en deelnemen aan het Woord voert ons in het eeuwig leven. Ja, nu al.

Of om het met andere woorden te zeggen: wie leeft in en naar Gods Woord geeft zijn leven een eeuwigheidswaarde, doordat zijn leven (gebed, doen, en laten) verankerd zal zijn in het leven van Christus, die eeuwig is.

kris