zondag 1 advent - C

Vandaag, op deze eerste adventszondag, zegt Jezus: 'Wees waakzaam en bid onophoudelijk'.

Driemaal komt Jezus langs: Te Bethlehem, in ons leven hier en nu, en bij zijn grote wederkomst. Dit driemaal komen is voor ieder van ons van fundamenteel belang.

Jezus’ eerste komt is geschiedkundig belangrijk. Moest Jezus niet lichamelijk hier op aarde geboren zijn… we zouden spreken over een geestelijk gebeuren wat al snel herleid kan worden tot een soort spiritueel bezig-zijn zonder werkelijke incarnatie, waar al snel ieder z’n invulling aan kan geven. Nee, de Heer is geboren te Bethlehem, uit een vrouw wiens naam Maria was, met een voedstervader die Jozef heette, en Hij heeft hier op aarde rondgelopen, gegeten en gedronken, geleefd, gepredikt, opgeroepen, wonderen verricht. Hij is gestorven en verrezen. Ook wat dit laatste betreft heeft Hij zich gedurende een korte tijd getoond aan velen.
De geschiedkundige Jezus… Niet onbelangrijk!

Het tweede komen van Jezus is zijn komst in ons hart, in de ander, doorheen concrete situaties, in ons leven hier en nu. Om nog maar te zwijgen over zijn aanwezigheid in het Woord, de sacramenten, de grote gemeenschap (zijn mystiek lichaam zoals we dat zo graag noemen) de Kerk, enz…
Jezus’ aanwezigheid hier en nu… Belangrijk!

Het derde komen van Jezus is zijn wederkomst waarvan we niet weten wanneer het zal gebeuren. Hij zal komen ‘op een wolk, bekleed met macht en grote luister’, zo lezen we vandaag in het evangelie. Of het letterlijk zo zal gaan… dat weten we niet. Maar dàt Hij zal komen: dat weten we wel.
Jezus’ wederkomst… Niet onbelangrijk!

Wel, met betrekking tot deze drievoudige komst zegt Jezus ons vandaag: ‘Wees waakzaam, bid onophoudelijk’.

Het is een oproep om met innerlijke aandacht door het leven te gaan, om alert te zijn, oog en oor en hart te hebben voor Jezus’ komen. Het is zo belangrijk. Want ineens kan Hij er staan, in ontelbaar verschillende gedaanten: doorheen het Woord uit de Schrift, in de zang of de stilte van ons gebed, in het putje van de nacht alsook bij het moment van ons opstaan, in onze partner, onze kinderen, onze medezuster of-broeder, in bedelaars, vluchtelingen, verschoppelingen, op de werkvloer of thuis, op straat en bij de bakker, in momenten waar vergeving roept, in bittere harten die smachten naar licht, in haatdragende mensen die verlangen naar ontdooiing, in de pijn van een pandemie, in de eenzaamheid van een stervende, in de schittering van kunst, in de schoonheid van de natuur, in de droogte van de woestijn, in de donkerte van de nacht, in de warmte van de middag,… overal en op zoveel plaatsen en wijzen.
Ja, oog hebben voor zijn komen vanuit een innerlijke alertheid. Zo belangrijk.

Maar dus ook aandacht hebben wat betreft Jezus’ grote wederkomst. Met wat gaat Hij ons bezig vinden? Wat of wie waren we aan het dienen? Hoe stond het met het ingaan op onze lusten, het voeden van ons ego, het aandikken van onze beurs, het profiteren van anderen? Ja, hoe waren we aan het leven? Lieten we toe dat Jezus inspraak mocht hebben in ons bezig zijn? Mocht Hij voor ons een levensgids zijn? Lieten we toe dat Hij mocht schaven aan ons leven? Kreeg Hij die plaats dat Hij het hart mocht zijn van ons bestaan? Mocht Hij Gods vlam zijn in ons leven?
Als Hij er plots zal ‘staan’, zal Hij ons bezig zien geëngageerd voor Gods rijk, of zal Hij enkel een troosteloos iemand vinden die enkel z’n eigen ego aan het bevredigen is?

Wanneer wij deze oproep tot alertheid leggen op ons adventsthema ‘leven in het licht van de Heer’, mogen we stellen dat waakzaamheid wel degelijk te maken heeft met leven in Gods licht. Zoals gezegd heeft waakzaamheid (met betrekking tot het komen van de Heer) te maken met alertheid, met innerlijke bereidheid Hem welkom te heten, met beschikbaarheid Hem te ontvangen. Wie zich afwendt van Gods licht dooft in zichzelf het vuur van de alertheid. God beschijnt ieder van ons, Hij belicht ons binnenste, juist om ons in staat te stellen aandachtig te kunnen zijn voor zijn komen. Dit belichten is geen uitwendig gebeuren, maar het voltrekt zich van binnenuit. Het is het licht van de heilige Geest, Gods innerlijke bezieling die Hij bewerkstelligt in ons diepste binnenste. Zich toevertrouwen aan Gods Geest, zich laten leiden door Gods bezieling, zal je in ware alertheid brengen. Immers de Geest wendt ons naar God, de Geest opent ons voor Gods komen, de Geest maakt ons bereid én beschikbaar God komen welkom te heten.

‘Leven in het licht van de Heer’ is dus leven in de gave van Gods heilige Geest die je van binnenuit zal doen wenden naar God, met een alertheid die nodig is te kunnen ‘zien’, te kunnen welkom heten, met een verwachting die vervuld zal zijn van werkelijke liefde.

Bid onophoudelijk… vraagt het evangelie van vandaag. Dagelijks gebed, het gebed levend houden doorheen de dag, op onze knieën en tussen de kookpotten, is de sleutel om tot ware alertheid te komen. Het is je geven aan de Geest die ons in staat stelt het gebed van Christus toe te laten. Het is de Geest die je hele zijn zal leggen in het grote ‘ja’ van Christus tot de Vader.

Lieve mensen, moge deze adventstijd ons tot waakzame mensen maken; mensen die oog hebben voor Gods komen, kijkend naar het komend kerstfeest, maar ook nu reeds in ons leven van elke dag.

Laat ons bidden in deze dagen, misschien iets meer of dieper dan anders. Mogen we bidden dat God ons, de Kerk, en de hele mensheid, genadig mag zijn en ons het verlangen mag schenken Hem te ontmoeten, om vanuit Hem te leven, zijn dorst te lessen, Hem voor elkaar te baren.

kris