Christus Koning

Vandaag zien we twee koningen tegenover elkaar. Ze staan in dezelfde ruimte. Pilatus met zijn koningschap, en Jezus met zijn koningschap. Hetzelfde woord met een totaal andere invulling. Pilatus zijn koningschap staat voor macht, boven de ander staan, gediend willen worden, hebben, toe-eigening,… Jezus koningschap staat voor nederigheid, vrede, liefde, afdalen, dienstbaarheid,… Twee koningen in eenzelfde ruimte, dicht bij elkaar.

Iets soortgelijks zien we bij het laatste avondmaal, één van de grootste momenten uit de geschiedenis: Jezus en Judas, aan dezelfde tafel. Jezus die de mensheid komt verlossen, en Judas die de Liefde zal verraden.

We zien het ook in de grote wereld, zowel in de geschiedenis als heden ten dage. Liefde en kwaad, waarheid en leugen. Ze leven naast elkaar, dicht bij elkaar, als het ware in ‘dezelfde ruimte’.

En als we in de spiegel kijken, zien we het ook in onszelf: licht en donkerte, liefde en waarheid, aanbidding en weglopen. In dezelfde persoon, in hetzelfde lichaam, in hetzelfde hart, in ‘dezelfde ruimte’.

Zowel het koningschap van Pilatus, als het koningschap van Jezus, is getekend door macht, door almacht. Ook hier hetzelfde woord voor een totaal andere, en zelfs tegenovergestelde, invulling. De almacht van Pilatus is puur menselijk zonder God, met de bedoeling macht te hebben over de onderdanen, het gewone volk in de straat. De almacht van Jezus is getekend door broosheid, nederigheid, vergeving, barmhartigheid, afdaling, opzoeking, voetwassing, kruis en Pasen.

Vraag is: voor welke koningschap kiezen wij?
Of anders gezegd: welk koningschap laten we diep in onszelf toe?

Kiezen we voor het duiveltje van de wereldse macht, of heten we de Heer welkom in zijn goddelijke broosheid?

Met dit laatste bedoel ik: Laten we de Heer toe dat Hij als Zoon van God voor ons neerknielt om ons de voeten te wassen, om ons door Hem te laten reinigen, zodat we, vanuit de reiniging, deelgenoot kunnen worden van zijn liefde? Heten we Hem welkom in onze duistere plekjes? Laten we toe dat Hij ons aanraakt daar waar het licht zoek is, opdat hij de donkerte kan omkeren naar Gods licht?

Dit laatste is de almacht en het koningschap van God. Dit kan geen enkele Pilatus aanbieden of bewerkstelligen, hoeveel legers en onderdanen hij ook onder zich heeft, hoeveel paleizen hij ook bezit, hoe rijk hij ook is.

Niemand op deze wereld draagt deze goddelijke almacht in zich. Enkel Jezus. Hij is er niet enkel de belichaming van, maar Hij bezoekt er ons ook persoonlijk mee, én ons als Kerk, én ons als mensheid.

Jezus’ koningschap heeft oog en hart voor de medemens. Het is erop uit dat men God in waarheid leert kennen. Het wilt van binnenuit in ieder mens tot leven komen, om Gods liefde daadwerkelijk gestalte te geven in deze wereld.

Gedaan met honger in de wereld, gedaan met oorlog en geweld, gedaan met wereldse macht; zowel in de grote wereld, alsook in onze kleine gemeenschappen, gezinnen, onze steden, dorpen en straten, alsook in onszelf.

Laat ons de Heer welkom heten in zijn goddelijke broosheid, in zijn hemelse almacht. Als een bedelaar komt Hij naar ons toe, komt Hij in ons, vragend ons hart te leggen in de Zijne. En dit opdat we deelgenoot zouden worden van Gods liefde. Gods liefde voor allen.

Kom, laten we ons toevertrouwen aan Jezus, aan zijn koningschap. Het loont de moeite. Absoluut!

Of anders gezegd: laat ons Kerk zijn, elkaar beminnend, de wereld omarmend.
Laten we een paasgemeenschap zijn die Gods liefde is, een gemeenschap die voortdurend groeit in Hem.

kris