woensdag in week 31 door het jaar
Paulus haalt in de eerste lezing van vandaag enkele van de tien geboden aan; geboden die hun thuis vinden in 'Heb uw naaste lief als uzelf'. Want 'De wet vindt zijn vervulling in de liefde', zo vervolledigt hij.
Eén van die aangehaalde geboden luidt: 'Pleeg geen moord'.
En dan denken wij spontaan aan het feit dat we niet mogen vermoorden, dat we niemand het leven mogen ontnemen. Terecht overigens.
Mijn gedachten gaan naar de Frans-Joodse filosoof Emmanuël Levinas. Naast de letterlijke interpretatie van 'gij zult niet doden' ziet hij dieper. Hij stelt het volgende: Iedere mogelijkheid dat wij kunnen beminnen is ons door God geschonken. Wanneer wij deze mogelijkheid voorbij lopen (dikwijls letterlijk), wanneer we haar onbenut laten, doden we de gelegenheid om te beminnen door niet in te gaan op Gods uitnodiging die Hij heel concreet doet doorheen situaties, en de ander.
Wie wel ingaat op Gods uitnodiging heeft zich onthouden om te doden, maar heeft de wet van de liefde vervuld.
Een rijke gedachte van Levinas.
Een mooie woensdag voor ieder van u.
kris
Zondag al lazen wij over het essentiële in onze waardenschaal. De liefde is essentieel. De liefde tot God en de liefde tot de naaste zijn het voornaamste in heel de Thora. En ook voor ons moeten zij stilaan het ene noodzakelijke worden. Liefde vervult de gehele wet, zegt Sint-Paulus. Als je echt bemint, zal je niemand doden, niemand bestelen, je zult zelfs niet begeren wat je niet toekomt. Waarom niet? Omdat je van God houdt. En God is te vinden in je naaste. Je kunt niemand meer te kort doen. Toch is dat niet vanzelfsprekend, zegt Jezus. Je moet Jezus en dus God die Jezus zond, meer liefhebben dan je vader en moeder, meer zelfs dan je eigen kinderen. De relatie tot God gaat alle andere relaties vooraf en zelfs te boven. Je moet je eigen leven zelfs wat veil hebben voor God en voor de naaste, voor de liefde dus. Dat is soms een kruis: strijden tegen jezelf om jezelf te vinden, je ware zelf. Daarom is er gebed nodig, planning: ‘Kan ik het wel?’ Zoals je overlegt bij het bouwen van een huis: ‘Heb ik geld genoeg? Kan ik voldoende lenen? En vooral zal, ik die lening af kunnen betalen?’ Dat zijn ook de vragen om Jezus te volgen op Zijn weg van liefde: ‘Kan ik het wel?’ Ik denk dat niemand dat kan, tenminste niet uit zichzelf of op eigen kracht. Daarvoor heb je Jezus nodig. Maar om Jezus te volgen, moet je juist alles loslaten. Misschien zelfs bepaalde plannen of idealen die je voor jezelf gesteld hebt. Toch is dat loslaten, hoe moeilijk het ook is, de echte weg naar het geluk. Loslaten doet goed. Was er gisteren ergens een meningsverschil of een frustratie of een rancune, laat dat los. ‘Laat het maar los, laat het maar vrij, dat wat gebeurde is voorbij, want morgen kan het anders zijn, morgen is nieuw’, zingt Ingeborg. Laat maar los, want Jezus laat jou nooit los. En juist daarom is het onmogelijke mogelijk. ‘Je kunt altijd opnieuw beginnen’, zingt Ingeborg nog.
BeantwoordenVerwijderenBij de eerste lezing heb ik heel concreet mensen voor de geest gehaald die ik water zou weigeren als hij daarom zou vragen. Gelukkig kon ik in mijn persoonlijke kring niemand vinden. Maar hoe zou ik het doen met mensen die anderen heel veel leed aangedaan hebben, die een beroep op mij zouden doen en om water (liefde) vragen? Nu zeg ik daar “ja” op. Maar ik denk dat het in concrete gevallen toch moeilijker zal worden en dan mag ik hopen ook in die mensen Christus te zien.
BeantwoordenVerwijderenHet is een levenslange opdracht, Roosje, een voortdurend streven voor ieder van ons.
VerwijderenWat moraliseren we toch graag!
BeantwoordenVerwijderenAls ons moraliseren haar wortels heeft in het evangelie zit het goed. Dan mag dat, en moet dat zelfs.
VerwijderenMijn woord voor Roosje was zeker niet moraliserend bedoeld. Ik wilde alleen zeggen: 'We kunnen het maar proberen hé?' Het was dus eerder een bemoedigend woord.
Verwijderen