woensdag in week 33 door het jaar

LEVEN VOOR DE ANDER
(Bij Lc 19, 11-28)

Ieder mens op deze wereldbol, dus ook u en ik, is een uniek wezen. We kunnen op elkaar lijken, maar in wezen zijn we allen verschillend van elkaar. Al was het maar doordat we allemaal een eigen lichaam hebben, een eigen persoonlijkheid, een eigen karakter. Veel hebben we meegekregen met onze genen, van onze ouders zoals zij van hun ouders. Veel van wat we zijn is bepaald of gevormd door de plek waar we geboren zijn op deze wereld (cultuur), door onze opvoeding thuis of elders, door zaken die we meegemaakt hebben. Je zou kunnen stellen: heel veel van wat of wie we zijn is beïnvloed geworden door zaken die ons overkomen zijn, en waar we als persoon dikwijls geen, of weinig, keuze in hadden.

Anderzijds is het zo dat ieder van ons een autonomie in zich draagt; een autonomie die zich versterkt naarmate we volwassen worden. Als volwassenen (in wording) worden we zelfstandig, en in zekere zin onafhankelijk van elkaar, van regimes, of van wat dan ook. Wanneer we het volle leven ingaan dragen we daarin een grote verantwoordelijkheid. Naast wie we zijn door ons verleden, wordt wie we vandaag zijn ook bepaald door de keuzes die we heel persoonlijk maken en waar we zelf verantwoordelijk voor zijn.

Het verhaal wat Jezus vandaag vertelt zegt dat ieder van ons in zijn persoon gaven en talenten draagt waarvan het de bedoeling is dat ze tot ontwikkeling komen, en wel ter opbouw van de samenleving. Of christelijk gezegd: ter opbouw van Gods rijk hier op aarde.
Talenten zijn zaken waar we goed in zijn, en waar we maar al te graag tijd en energie in steken om deze tot bloei te laten komen. Wat goed is. God zij dank dat we hiermee de wereld 'mooi', aangenaam en zinvol kunnen maken. Denk aan muzikanten, schrijvers, filmregisseurs, kunstschilders,...
Gaven zijn zaken die God in ons gelegd heeft, bouwstenen zeg maar, om onze roeping waar te kunnen maken. Ik denk aan de gave van het priesterschap of een andere religieuze roeping, de gave van het woord kunnen nemen, de gave van zorg aan een medemens, ...
In de realiteit is het niet altijd zo klaar om aan te geven wat nu precies talenten zijn, en wat gaven. Op zich is het zinvol dit onderscheid te maken. Maar vooral is het belangrijk dat onze gaven en talenten tot ontwikkeling en bloei komen, tot welzijn van onze wereld. Of zoals gezegd: ter opbouw van Gods rijk.

Het evangelie roept op om je gaven en talenten niet weg te stoppen, er niet lui mee om te gaan, maar integendeel. We moeten ze beminnen en koesteren, niet om ons ego te voeden, maar juist door ze niet toe te eigenen, en ze te 'gebruiken' tot heil van allen.

Onlangs las ik bij Thomas Merton: 'Wij moeten in ons leven die keuzes maken die de treffendste eigenschappen van onze persoonlijkheid gelegenheid geven zich te ontplooien.' Daar gaat het dus om. Onszelf alle mogelijkheden geven, die keuzes maken, zodat onze gaven en talenten kunnen openbloeien, tot 'zegen' voor de ander.

Als pastoraal medewerker in het woonzorgcentrum ben ik soms aanwezig op teamvergaderingen met verpleeg- en zorgkundigen. Onlangs daagde ik hen uit om van en aan elkaar te vertellen (ieder kreeg één collega toegewezen) wat ieders talenten zijn die hen niet enkel mooi maken maar die ook een unieke bijdrage leveren wat betreft de opbouw van het team, en het leven van onze bewoners in het woonzorgcentrum. We hoorden de prachtigste zaken. Het mooiste wat in hen leefde kwam naar boven, kwam ter sprake. Wat prachtige mensen allemaal! Ik nodigde hen uit hun kwaliteiten diep te koesteren, en ze fier en nederig te 'beleven' in hun werk als zorgkundigen.

Van belang is ook dat dat we zo'n samenzijn scheppen met elkaar, dat onze gaven en talenten naar boven kunnen komen. Dit vraagt een nederige houding naar elkaar toe. Wie zich boven de ander stelt maakt het de ander bijna onmogelijk om zijn talenten tot beleving te laten komen; wat jammer is.

Geliefde mensen, laten we dankbaar zijn om de gaven en talenten die ieder van ons in zich draagt. Begraaf ze niet, stop ze niet weg, hou ze niet voor jezelf, ga er niet lui mee om, maar 'gebruik' ze ten dienste van de medemensen. Tot lof en eer van hen, én God die ons gemaakt heeft zoals we zijn, én ons roept te zijn wie we in de diepte zijn: geschapen naar zijn beeld en gelijkenis.

Laten we bidden

Vader,
wij danken U om de gaven
die U in ieder van ons hebt neergelegd
om medebouwers te kunnen zijn
van uw rijk van liefde hier op deze aarde.
Mogen wij de moed, de nederigheid,
en de liefde in ons dragen,
die ons in staat stellen
onze gaven en talenten ten volle te benutten;
tot het leven van de Kerk,
en allen die U ons toevertrouwt.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laat ons de gaven van het liefhebben ten volle benutten voor ieder ander.
Een mooie woensdag voor ieder van jullie.
Met een genegen groet,
kris