zaterdag in week 32 door het jaar
BIDDEN, NIET OPGEVEN!
(bij Lc 18, 1-8)
Beste mensen, het evangelie van vandaag volgt op woorden die Jezus vertelt over de moeilijke gebeurtenissen die vooraf zullen gaan aan de komst van het koninkrijk. In die tijd lopen de spanningen hoog op, zelfs tussen mensen die in één gezin wonen.
Jezus dringt erop aan om altijd te bidden. Zoals Hij dat gewend is, vertelt Hij er een verhaaltje bij. Deze keer over een weduwe. In die tijd wordt er niet zorgvuldig met de rechten van weduwen omgegaan. Ook niet alle rechters, waarvan je bij moeilijkheden zou verwachten dat ze hun beroep naar waarheid goed uitoefenen, handelen zeker niet altijd gewetensvol. Zo ook in het voorbeeld wat Jezus geeft. Al aan het begin van het verhaal lezen we: Er was eens een rechter in een stad die voor God geen ontzag had en zich van de mensen niets aantrok.
Even verder in het verhaal komt een weduwe bij de rechter. Het is niet de eerste keer, ze ging steeds weer naar hem toe, lezen we. De vrouw weet dat ze in haar recht staat. Ze zal zich hopeloos gevoeld hebben, en ook kwaad zijn op de rechter dat hij gewoon niet wil luisteren naar haar serieuze klacht. Maar lange tijd wilde hij dat niet doen, lezen we. Hij is het intussen goed beu dat de vrouw al voor de zoveelste keer bij hem komt, en eerlijk gezegd wil hij haar kwijt. Het blijkt een vrouw te zijn die niet zonder handschoenen aan te pakken is, ze is heel erg boos. Hij is zelfs bang dat ze hem nog aanvliegt. Op zo’n scene zit hij echt niet te wachten. Hij gaat het anders aanpakken om haar kwijt te zijn. Hij komt nu op voor haar rechten.
Een goede afloop voor de vrouw, al heeft ze er vele keren om moeten smeken. Jezus neemt niet de rechter als voorbeeld die haar uiteindelijk wel te woord staat, nee, niet de rechter, maar de vrouw die volgehouden heeft met het opkomen voor haar recht.
Jezus zegt dat iedereen, in welke nood men ook verkeert, altijd biddend tot God mag gaan. Niet en nooit opgeven, want als al zo’n rechter die echt niet uit vroomheid gehandeld heeft, uiteindelijk toch recht verschaft, zelfs met oneerlijke motieven (angst voor de vrouw en moe van het gezeur), hoeveel te meer zal God dan luisteren als we met onze nood naar Hem gaan. Zal God dan niet zeker aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen recht verschaffen?
Altijd blijven bidden. God luistert met geduld. Het gaat om het geduld en het geloof van de beproefde mens. In de laatste zin lezen we dat Jezus zijn twijfel uitspreekt of dat geloof wel voldoende aanwezig is. Jezus zelf heeft altijd in diepe verbinding gestaan met zijn Vader, ook toen zijn nood zo hoog werd dat Hij het bijna niet meer dragen kon en in doodsnood vroeg of deze kelk niet aan Hem voorbij mocht gaan, maar Hij voegde eraan toe: Niet mijn wil, maar de Uwe geschiede.
Zijn wij even sterk in het geloof als deze vrouw, die niet ophield met vragen totdat gebeurde waarop ze recht had? Het ging die vrouw vast niet om iets onnozels. Ook als wij God iets dringend vragen, zal dat niet om iets onnozels gaan. God is geen sinterklaas. Als je in nood bent, is er echter altijd een Vader, die vol liefde naar je omkijkt, en een weg zal vinden om je uit de ellende te laten verrijzen, zoals Jezus door de ellende heen kwam. Trouwens ook als je verlangt om dichter bij Hem te komen, en je maakt dat verlangen kenbaar, dan zal Hij je altijd verhoren. Niet ‘versagen’, een ongebruikelijk woord, maar er zit een power in!
Laten we bidden
Goede Vader,
wij danken U,
U bent Gever van alle goeds,
we weten dat wel,
maar beseffen het niet altijd voldoende.
Als er dingen moeilijk zijn in onze levens,
dan lijkt het er soms op dat
U ons bidden niet hoort,
we kunnen dan wel eens gaan twijfelen
of bidden wel werkt.
De boodschap van vandaag is duidelijk.
Bidden vanuit je hart wordt
altijd door U gehoord.
Help ons om te geloven dat U
altijd aanwezig bent bij ons.
Soms moeten we geduld hebben,
en in stilte wachten op U
die ons nooit teleurstelt.
Wij geloven dat we kracht mogen ontvangen
om altijd te blijven vertrouwen door Jezus,
Uw Zoon en onze broeder.
Amen
Beste mensen, ik herinner me de woorden: ‘Wees sterk, onbezweken van hart’ (in een eerdere vertaling van psalm 27). Niet bezwijken, maar wachten met geduld, het komt!
Ricky Rieter
En niet twijfelen. God is liefde. Dat is een zekerheid.
BeantwoordenVerwijderenMooi gezegd, Ricky, dat het niet de rechter is die onze belangstelling verdient, maar de weduwe die aan blijft dringen. De Heer zal ook ons nu niet in de steek laten, ook niet in onze waterellende. Laten we blijven bidden en vragen. Het gaat niet om iets banaals. Het gaat om de vraag of de mensheid deze natuurrampen nog overleeft. Ons aardbolleke zal nog wel miljoenen jaren rond de zon draaien, zei ooit op tv een geoloog, maar hij vroeg zich af of de mensheid dat allemaal zal overleven.
BeantwoordenVerwijderenBeste Anoniem, 'de waterellende', dat woord trof me. We zien de beelden op tv, maar degenen die werkelijk in die ellende zittten, worden danig beproefd. Er zijn meerdere dingen nodig die allemaal met elkaar te maken hebben. Allereerst de helpende hand uitsteken naar de getroffen gebieden. Dat is het gebed met de handen die op dat moment niet gevouwen kunnen zijn. Menselijke arbeid, gezegend vanuit den Hoge. Ook een groeiend inzicht hoe rampen te voorkomen of te keren zijn. Ons hart open houden en onszelf toevertrouwen, met aandrang vragen, en niet 'versagen'. En elkaar dragen, bij de waterellende zelfs letterlijk, maar ook figuurlijk, verbondenheid met alle getroffenen!
VerwijderenZal de Mensenzoon het geloof op aarde vinden of alleen maar twijfelaars?
VerwijderenDankjewel Ricky !
BeantwoordenVerwijderen"Niet versagen nooit verslagen "!
Was of is de leuze van het 5 de linie regiment !
Voor ons christenen is dat ...blijven 'bidden met ons hart'!
Niet versagen in blijven geloven in smeken ,bidden en de LIEFDE van Christus om door te geven aan onze broers en zusters ! De stille strijd !
BeantwoordenVerwijderen