zondag 33 door het jaar - A

OVER DE VREUGDE VAN HET GEVEN
(bij Mat 25, 14-30)

Onderstaande overweging is ontleend aan Vincenzo Paglia uit 'Het Woord van God elke dag - 2023', uitgegeven bij Halewijn/Sant'Egidio

Vandaag, zondag 19 november, zijn wij verenigd met alle kerken over de hele wereld die de Werelddag van de Armen vieren. Door het feest van vandaag in te stellen heeft paus Franciscus de plaats die de armen in het leven van de Kerk innemen duidelijk willen maken. Hen centraal stellen is de kern van het Evangelie.

We kunnen onze liefde voor de armen vergelijken met de talenten waarover gesproken wordt in het Evangelie dat we vandaag lezen. De werken van barmhartigheid - die de evangelist Matteüs in de passage na die van vandaag in herinnering brengt - zijn de talenten die de Heer aan zijn gemeenschappen toevertrouwt, zoals Hij ze aan die dienaren in de parabel had toevertrouwd. Door de geschiedenis heen, tot aan zijn wederkomst, worden de gemeenschappen opgeroepen om die talenten te laten renderen, ieder naar zijn of haar mogelijkheden.

Jammer genoeg gebeurt het dat we de waarde van deze liefde niet goed begrijpen. Niet zelden wordt de liefde voor de armen een engagement tussen vele andere, of iets wat slechts voor enkelen is weggelegd, of wordt ze bedolven onder papierwerk en bureaucratie. Maar het Evangelie drukt ons de enorme waarde van de liefde voor de armen op het hart. De gelijkenis van het Evangelie zegt duidelijk dat wij met die liefde aan de slag moeten, dat ze moet opbrengen. Jezus heeft haast, een haast die voortkomt uit de grote menigte armen die wachten tot iemand hen liefheeft en doet opstaan. Het is de haast van Jezus zelf: toen Hij de menigte armen zag, ging Hij onmiddellijk de straat op om het Evangelie van het koninkrijk te verkondigen en alle ziekten en gebreken te genezen.

En volgens de logica van de vermenigvuldiging van de talenten zouden we eraan kunnen toevoegen dat deze haast Jezus eerst de twaalf en later de tweeënzeventig doet uitsturen. Zo vraagt Jezus van generatie op generatie christenen, tot op de dag van vandaag, om de talenten van de liefde te vermenigvuldigen voor de onmetelijke periferie van deze wereld.

Het is in dit perspectief van missionaire vrijgevigheid dat we de woorden van Jezus, geciteerd door de apostel Paulus, begrijpen: 'Geven maakt gelukkiger dan ontvangen' (Hand 20, 35b). We mogen niet alleen maar ontvangen. Want zo redeneert de derde dienaar. Hij begreep niet dat dat talent niet voor hem was weggelegd. Het was een geschenk voor iedereen, maar hij beschouwde het als zijn eigen bezit. Hij wilde alleen maar ontvangen. En de tevredenheid over wat hij ontvangen had, beperkte zich tot dat talent houden voor zichzelf. Maar dat is niet de logica van het evangelie. De eerste twee dienaren denken wél in die logica.
En dát moeten wij ook doen. De Heer zegt immers ook tot ieder van ons: 'Geven maakt gelukkiger dan ontvangen.'

Bidden we met woorden van paus Franciscus:

Dat de materiële rijkdom van deze wereld
eerlijk verdeeld wordt
en niemand honger moet lijden.
Dat door onze zorgzaamheid
armen uit hun isolement worden gehaald
en daadwerkelijk worden geholpen.
Dat ontheemden onder ons
een thuis en veiligheid krijgen.
En dat de harten van allen
ontvankelijk worden
voor de rijkdom van Christus.

Geliefde mensen, moge - naar de woorden van Paulus - het geven aan de ander onze diepste vreugde zijn, geworteld in het Pasen van de Heer.
Een mooie zondag.
Van harte, kris