dinsdag in week 34 door het jaar

DE TEMPEL DIE WE ZELF ZIJN
(Bij Lc 21,5-11)

Beste mensen, de tempel in Jeruzalem was het centrum van het religieuze leven. Vast zijn de leerlingen van Jezus, samen met Hem in die tempel geweest. Het was de hernieuwde tempel nadat de eerste die Salomo liet bouwen, verwoest was. Deze nieuwe tempel was evenals die van Salomo, een toonbeeld van schoonheid. Er was zeer veel te bewonderen.

Kijkend naar de prachtige stenen en wijgeschenken maakt Jezus een opmerking waarvan de leerlingen wel schrikken: Wat jullie hier zien, er zullen dagen komen waarop geen steen op de andere zal blijven; alles zal worden afgebroken.
Daar willen Jezus’ leerlingen meer over weten, namelijk wanneer het zou gebeuren en aan welk teken dit te herkennen zou zijn.
Jezus noemt geen tijd, maar waarschuwt wel voor de enorme verwarring, waarin je niet iedereen die in Jezus’ naam iets beweert kunt vertrouwen. En ook voorbijgaande verschijnselen, zoals oorlog, hongersnood, paniek, opstand van het ene volk tegen het andere, rampen, epidemieën zullen ermee gepaard gaan.

Als ik dit lees dan staan me beelden voor ogen van de huidige situatie die, zovele eeuwen later, hetzelfde weergeven als wat Jezus in het evangelie van vandaag beschrijft.
De woorden van Jezus zijn uitgekomen. De tweede tempel is inderdaad verwoest in het jaar 70 na Christus.

Onze kranten en de programma’s op tv laten letterlijk zien waar toen voor gevreesd werd.

In het evangelie van vandaag, staat de tempel nog overeind, maar in het huidige Jeruzalem is alleen de westelijke muur nog over, de Klaagmuur. Deze heet zo, omdat er geklaagd wordt, gesmeekt in wanhoop en in vertrouwen, gebeden om verlossing van alle ellende.
Als je ooit in Jeruzalem geweest bent, dan heb je misschien ook voor de Klaagmuur gestaan en een briefje in een van de spleten gestoken met je klacht of je verlangend gebed.
Probeer je eens in te beelden dat je nu naar de Klaagmuur loopt en dat je in stilte je klacht om alles wat er op dit moment in de wereld en de kosmos gaande is, en ook in je persoonlijk leven, toe te vertrouwen aan de Eeuwige, die ‘nooit laat varen het werk van zijn handen’, woorden uit de liturgie die met een kleine variatie genomen zijn uit psalm 138:
De Heer zal me altijd beschermen.
Heer, Uw trouw duurt eeuwig,
laat het werk van uw handen niet los.

Nee, Hij laat ons niet los. We zijn uit Hem voortgekomen en we gaan eens naar Hem terug, Hij die nu al woont in ons.
Paulus zegt in de Brief aan de Romeinen na de ontrouw van mensen: …maakt hun ontrouw dan een einde aan Gods trouw? Natuurlijk niet. (Rom 3,3b-4a)

Al is de tempel verwoest en worden er in onze tijd veel kerken gesloten, we kunnen zelf een ‘tempel’ worden. Dat zijn we eigenlijk al, sinds onze doop, maar we zijn er ons niet altijd van bewust.

Laten we bidden, om Levende tempels te zijn!

Goede Vader,
wij worden soms heel ongerust
over alles wat er gaande is in onze wereld,
en soms ook in onszelf.
U lijkt afwezig,
maar wij weten, en mogen dat soms ook ervaren,
dat U er altijd bent,
of we dat voelen of niet.
Schenk ons een diep geloof,
en doorbreek de muren van ons hart
als het onrustig klopt en als we ons zorgen maken.

In de eerste brief van Paulus aan de Korinthiërs lezen we:
U weet toch dat u een tempel van God bent
en dat de Geest van God in uw midden woont (1 Kor 3, 16).
We vragen U om een groeiend besef
van Uw wonen in ons,
als kleine tempels van U.
Maak ons hart warm
voor alle noden in de wereld en in onszelf.
Ons gebed en ons handelen
willen wij afstemmen op U,
door Jezus, Uw Zoon,
die ons in alle noden is voorgegaan!
Amen

Beste mensen, jullie zijn die tempel waarin Hij woont, laat je niet verontrusten, wees elke dag bewust aanwezig, misschien op een vaste tijd, en de overige tijd is zo ook toegewijd aan Hem!

Ricky Rieter