woensdag in week 32 door het jaar

GENEZING VOORBIJ HET ZICHTBARE
(Bij Lc 17, 11-19)

Dit evangelie nodigt ons uit om na te denken over het wonder van zowel dankbaarheid als geloof. Tien mensen stonden samen aan de rand van de samenleving, gescheiden van anderen door hun ziekte en hun status als ‘onreinen’. Op een beslissend moment, op een grensgebied tussen Samaria en Galilea, ontmoeten ze Jezus, die zowel met Jood als Samaritaan medelijden heeft. Hun roep klinkt eenvoudig maar krachtig: 'Meester, heb medelijden met ons!'

Jezus geneest hen niet direct, maar stuurt hen naar de priesters, zoals voorgeschreven in de Wet. Hun genezing vindt plaats onderweg – in een beweging van gehoorzaamheid en geloof. Wat een vreugde moet het hen gegeven hebben om zich reeds onderweg genezen te weten.

Toch is het slechts één van de tien die, in plaats van door te lopen naar de priester, zich omdraait en naar Jezus terugkeert. Deze man, een Samaritaan, erkent niet alleen zijn genezing, maar herkent ook de bron ervan. Hij ziet en begrijpt wat er werkelijk is gebeurd. Zijn reactie gaat verder dan vreugde om zijn fysieke genezing; hij keert terug om God te prijzen en werpt zich aan Jezus’ voeten neer. Hij komt om te danken, om zijn geloof te belijden, en zo verbindt hij zich dieper met Degene die zijn leven heeft aangeraakt.

Jezus’ woorden aan deze ene man spreken tot de kern van het evangelie: 'Uw geloof heeft u gered.' De dankbaarheid van de man is geen beleefdheidsformule, maar een daad van geloof die de geestelijke diepte van zijn genezing onthult. De genezing van zijn lichaam was een geschenk, maar zijn geloof, zijn openheid voor het ontvangen van genade, gaf hem een nieuw leven, een nieuwe bestemming.

Hieruit mogen we leren dat het ontvangen van Gods genade slechts het begin is. Het ware wonder ligt in ons antwoord: in onze bereidheid om ons bewust te worden van het geschenk én om in geloof te reageren. Wanneer wij ons omkeren, net als deze Samaritaan, en de bron van ons bestaan erkennen, vindt er een genezing plaats die verder gaat dan het zichtbare.

Het geloof dat de Samaritaan toont, is het geloof dat ons redt: een geloof dat niet alleen aanneemt, maar ook erkent en zichzelf schenkt.

Laten we bidden

Goede God,
U die ons aanraakt met helende kracht,
maak ons bewust van uw aanwezigheid in ons leven.
Geef ons de moed om in eenvoud op U te vertrouwen,
en om te erkennen waar uw hand ons heeft geleid.
Mogen wij ons wenden naar U,
niet alleen om U te danken,
maar om U in de diepte te vinden;
in nederige overgave aan U.
Moge zo ons geloof groeien,
als antwoord op uw genade.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, moge dankbaarheid en overgave ons leven ten diepste kleuren.
In diepe verbondenheid,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Neem de tijd om terug te blikken op je leven en na te gaan waar de Heer je heeft aangeraakt. Vraag jezelf of deze aanraking je niet alleen tot een dankbaar mens heeft gemaakt, maar ook tot een dieper gelovig mens – iemand die zich meer en oprecht heeft gegeven aan de Heer.