2 jan

Johannes de Doper sprak: ‘In uw midden is iemand die u niet kent’.

Lieve mensen,
voor wie dacht dat 2021 een covid-vrij jaar zou worden is er, naar mijn mening, aan voor de moeite. We zullen er nog lang mee geplaagd worden, en de gevolgen zullen nog vele maanden, en op economisch vlak zelfs jaren, nazinderen. Het virus overdonderde dan ook de hele mensengemeenschap. Niemand was er op voorbereid. Ook voor de wetenschap was het totaal nieuw. Covid bracht heel wat leed met zich mee: overlijdens, eenzaamheid, weemoed, armoede,… we weten het.

Maar ik zou een voorzichtige poging willen wagen iets positiefs te zien in heel dat coronaverhaal, en wel vanuit de woorden van Johannes waar hij zegt dat midden onder ons iemand staat die we niet kennen.

Covid bracht en brengt de mensen terug tot bepaalde essenties, zowel op religieus vlak alsook op puur humaan vlak. De franjes vlogen eraf en waar het werkelijk om ging, en gaat, ontblootte zich.

Bijvoorbeeld het ‘er zijn voor de ander’. Dit werd een uitdaging om hier heel concreet vorm aan te geven. Bijvoorbeeld mensen die door covid eenzaam waren en zijn: hen een e-mail of een brief schrijven, hen opbellen,… we weten het. Tal van initiatieven ontstonden er in dorpen en steden om mensen die dreigden te vereenzamen toch op een of andere wijze nabij te zijn en hen een riem onder het hart te steken.

Of de zorg in woonzorgcentra, ziekenhuizen, thuiszorg,… werd ineens geweldig gewaardeerd. Alsof die zorg iets nieuws was… Nee, die was er al en die is er altijd geweest. Maar corona leerde ons hoe zorg wezenlijk bij ons mens-zijn hoort. Meer zelfs: zorg voor elkaar is het hart van een samenleving. Ergens diep vanbinnen wisten we dat wel, maar covid bracht dat toch maar even heel duidelijk en klaar onder ogen.

In de kerkgemeenschap vielen de gemeenschappelijke erediensten zo goed als weg. Lastig en pijnlijk. Maar ook dit gebeuren leerde ons dat eucharistie vieren zich niet beperkt tot enkel ‘naar de mis gaan’, maar dat er ook zoiets bestaat als een eucharistisch leven: een leven in eenheid met Christus gegeven voor de medemens; heel concreet dus, door in beweging te komen doorheen vele vormen van goedheid.

En zo voort en zo voort.

Lieve mensen, laat covid uw ogen openen. En wel met de woorden van Johannes de Doper: ‘Midden onder u is iemand die u niet kent’. Johannes heeft het natuurlijk over Jezus. Hij deed deze uitspraak tot enkele mensen uit de kring van de Farizeeën, maar we mogen ze ook aan ons adres beluisteren: Jezus is meer onder ons dan we vermoeden. En niet enkel meer, maar ook anders dan dat we Hem voorstellen.

Hij is aanwezig in iedere mens. Zowel in die mens die uitdrukkelijk vraagt naar liefde, alsook in die mens die dat schijnbaar niet onmiddellijk vraagt. Dit laatste klopt natuurlijk niet: in elke mens is God aanwezig als een bedelaar die vraagt bemind te worden. Elke mens vraagt uit zichzelf geliefd te worden. Dit hoort tot het wezen van ons mens-zijn, en religieus geduid is dit God: ‘Heb Mij lief’.
Dus in iedere mens is Jezus aanwezig, ook in de lastige medemens, en zelfs in de zondige medemens. Laten we Hem in de ogen kijken en daadwerkelijk beminnen. Geen woorden, maar daden, heel concreet, nederig, vrij, niet als een meerdere maar werkelijk als een broeder of zuster van de ander; ja de ander de voeten wassend.

Laten we hierbij niet vergeten dat Jezus bijzonder aanwezig en zichtbaar is in het broze en het arme. Wie al dan niet letterlijk honger heeft, wie dakloos is, wie eenzaam is, wie depressief is, wie stervend is, wie om welke reden ook lijdt… Jezus toont zich in dit lijden met de woorden ‘Ik heb dorst’. Laten we Hem zien, Hem beminnen, zijn dorst laven; heel concreet.

Maar ook doorheen situaties komt Jezus naar ons toe. Conflicten die hunkeren naar verzoening, situaties die vragen naar het schenken en krijgen van vergeving, een schepping waar geen zorg wordt voor gedragen,… Wie hoort hier de roep van Jezus om ook hier de Blijde Boodschap gestalte te geven?

Maar ook doorheen een goede film, een wijs boek, een toneelstuk,… , kan het zijn dat Jezus naar ons toekomt met de vraag: Verrijk je door Mij.

Maar ook in onszelf is Hij aanwezig, en wel altijd. Niet enkel tijdens die zogenaamde genadevolle momenten waarvan we dachten ‘goed’ in gebed te zijn geweest. Maar ook in onze eigen gebrokenheid is Hij aanwezig; mee-lijdend, zalvend en helend. Het is niet vanzelfsprekend Hem daarin aanwezig te weten. Nochtans is dit laatste niet onbelangrijk. Allemaal leven we immers met een zekere gebrokenheid. Wie de Heer in z’n eigen armoede welkom kan heten zal z’n broosheid ervaren als een kracht. En wel door Gods toedoen, zijn genade, zijn barmhartigheid, zijn oproep.

‘In uw midden is iemand die u niet kent’, zegt Johannes de Doper. Wel, lieve mensen, laten we Hem leren kennen. Laten we bidden we om de genade van het ‘zien’, zowel innerlijk als rondom ons.

Laten we ons aan Hem toevertrouwen als de grote bezieler van ons bestaan. Opdat we zijn liefde mogen worden, in diepe verbondenheid met ieder ander.

kris