zaterdag in week 2 door het jaar

Jezus ging terug naar huis, en weer verzamelde zich een menigte, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te gaan eten. Toen zijn verwanten hiervan hoorden, gingen ze op weg om Hem, desnoods onder dwang, mee te nemen, want volgens hen had Hij zijn verstand verloren.

Volgens hen had Jezus dus zijn verstand verloren...

Wie leeft in de geest van Jezus zal beslist voor velen in 'de wereld' ook z'n verstand verloren hebben. Voor 'de wereld' is het immers heel dikwijls niet meer dan normaal dat je die dingen nastreeft die het eigenbelang dienen. Terwijl het evangelie oproept het gemeenschappelijk belang te dienen, of nog beter gezegd: Gods belang. En het belang van God gaat over de medemens, de hele mensheid, heel de schepping. En dan hebben we het over het leven in zijn liefde, over zijn voortdurende oproep tot vergeving en verzoening, over een eerlijk economisch systeem, over delen met hen die minder hebben, over geweldloosheid, gemeenschap, verkondiging.
Wie deze weg gaat, zwemt, jammer genoeg, dikwijls tegen de grote stroom in. Laten we echter ieder die deel uitmaakt van deze stroom ten diepste beminnen, door er als christen middenin te staan; nederig en sterk, bereid zijnde te werken en geen angst te hebben onze handen vuil te maken. God, en de Kerk, is onze woonst, de wereld is ons leef- en werkterrein.

Durven we als gelovigen de moedige keuze maken de Heer en het evangelie écht te volgen, ons gevend aan de Hem, aan zijn weg van liefde, de weg van het kruis, gelovend dat deze weg langzaam maar zeker de wereld brengt in het Pasen van de Heer?

Moge ons hart geopend zijn voor God en gericht naar de wereld. Mogen we bescheiden zijn maar niet laf, klein maar niet weggedoken, liefdevol en dapper. Mogen we op de eerste plaats biddende mensen zijn; mensen die vanuit het ontmoeten van God zich engageren in de wereld; ieder naar zijn roeping en mogelijkheden.

Moge de Heer het levend hart zijn van deze weg.

kris