vrijdag na de Openbaring van de Heer
Jezus beval hem er met niemand over te spreken.
Inderdaad, Jezus beval de melaatse om met niemand over zijn genezing te praten. Dit horen we bij meerdere genezingsverhalen. Op het eerste zicht kan dat merkwaardig overkomen. Juist zij zouden een prachtige getuigenis kunnen brengen over Jezus, over wie Hij was en wat Hij gedaan heeft. Maar nee, ze moesten zwijgen... De genezene van vandaag moest zich wel gaan laten zien aan de priesters, en een offer brengen voor zijn reiniging (zoals Mozes het voorgeschreven heeft), dit als getuigenis voor de mensen. Maar dan nog mocht hij er met niemand over praten.
De reden tot het moeten zwijgen ligt in het feit dat Jezus zijn weg nog niet ten einde toe was gegaan. Het getuigenis zou fundamenteel onvolledig zijn geweest. De genezene zou een Messias verkondigen zonder kruis, zonder opstanding, een soort weldoener die in wezen (nog) geen verlossing had gebracht.
Nee, Jezus moest eerst de weg van het kruis gaan, en voorgaan. Hij moest zijn solidariteit nog tonen met de diepst lijdende mens. Hij moest nog de duisternis in, tot in de donkerste krochten, om de meest vervreemde zielen van God op te lichten om hen te brengen in de genade van de Opstanding, Hem door de Vader geschonken. Daarin ligt de verlossing voor ieder van ons.
Hem verkondigen zonder deze weg zou een grote vergissing zijn. Het zou niet enkel een onvolledig getuigenis zijn, maar het zou vooral ook een getuigenis zij die schijn zou geven van enkel weldoenerij, terwijl het bij Jezus om een veel diepere boodschap ging. Maar deze weg moest nog gegaan worden, en kon dus nog niet verkondigd worden.
Wat wij hieruit kunnen leren is dat Christus volgen zonder zijn kruis eigenlijk geen zin heeft. En als het al zin heeft is het fundamenteel onvolledig. Ware navolging is Hem volgen tot onder het kruis, of om het met de woorden van de kleine Theresia te zeggen: 'Een leven leiden van liefde is niet je tenten opslaan op de Taborberg, maar het is met Jezus de weg van Calvarie gaan en het kruis zien als een schat'.
Ja, het kruis zien als een schat; een schat van liefde, ons gegeven, voor ons gegaan. Laat ons het kruis aanschouwen, Christus’ liefde doorgronden, om van Hem te ontvangen, van Hem te leren, met Hem te gaan.
kris
Dat is het, Kris. Jezus kwam door water en door bloed. Er zijn drie getuigen: het water, het bloed en de H. Geest. De H. Geest was er bij de ontvangenis van Jezus, Hij heeft Hem verwekt; de H. Geest kwam over Jezus als mens in Zijn doopsel door Johannes; op het kruis gaf Jezus de geest, d. i. de H. Geest. Jezus' doopsel in de Jordaan was al een opgaan naar het kruis van Calvarie. Het doopsel was nog maar het begin van Zijn Lam van God zijn dat de zonden van de mensen draagt. Op het kruis bracht Hij het tot voltooiing. God, hoe moeten wij U danken voor Uw Zoon Jezus en ook voor ons doopsel. Daar hebt U met ons een begin gemaakt om te leven in de liefde, de liefde voor U en de liefde voor elke medemens. Kan dat niet zonder doopsel? Ik weet het niet. Het doopsel opent de weg naar de andere sacramenten, naar een leven in volheid met God. Het is jammer dat sommige mensen die nochtans christelijk op zijn gevoed, dat niet begrijpen en het doopsel onthouden aan hun kinderen. Er zijn ook zulke mensen in mijn dichte familie. Dat doet me pijn, maar ik kan alleen voor hen bidden. Een troost: als die jonge mensen het zouden geweten hebben, zouden zij gekozen hebben voor het doopsel. Nu wisten zij het niet. Dus, ik vertrouw op Gods barmhartigheid. Eens, misschien maar op hun sterfbed, zullen zij inzien dat hen iets ontbreekt. Dat is een soort doopsel van verlangen. Ook dat zal hen redden, denk ik.
BeantwoordenVerwijderenToch ook een beetje opletten dat we niet afglijden naar een verheerlijking van het lijden/kruis.
BeantwoordenVerwijderenJezus.
Patrick