dinsdag in week 2 door het jaar

Vandaag horen we Jezus zeggen: ‘De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat; en dus is de Mensenzoon ook Heer en meester over de sabbat.’

De meeste wetten zijn belangrijk en bestaan om nageleefd te worden. Maar vraag daarbij is: wat leven we precies na? Leven we de letter van de wet na? Of leven we naar de geest van de letter?

Slaaf zijn aan de letter van bepaalde regels maakt het leven dikwijls koud en harteloos. De binnenkant dienen daarentegen, maakt het leven doorgaans warm, liefdevol en aangenaam. Midden in tijden van corona waar ons van regeringswege uit allerlei regeltjes worden opgelegd is dit een zeer actueel thema. En ook al zijn deze regeltjes er om nageleefd te worden, in wezen gaat het ook hier om de binnenkant. Namelijk: gebruik uw gezond boerenverstand. Gehoor geven aan wat er gevraagd wordt stoelt niet enkel op blinde gehoorzaamheid, maar evenzeer op in- en aanvoelen én elementaire levenservaring.

In het evangelie van vandaag gaat het niet over coronaregels, wel over de sabbat. Deze is er om nageleefd en geheiligd te worden. Maar: in dienst van God, in dienst van de mens. Dus de sabbat onderhouden is (voor de joden) een heilige plicht, maar altijd in dienst van God, dus nooit tegen de liefde, maar juiste ten dienste van de liefde.

Wij als christenen kennen de ‘zondagse rust’. De zondag zou ons tijd moeten geven om ons bewustzijn aan te scherpen dat God het middelpunt is van ons leven, het levend hart van ons bestaan. De zondagse eucharistieviering is daar een uitgesproken hulpmiddel voor. Het scherpt niet enkel ons bewustzijn aan, maar het schenkt ons ook de genade te mogen groeien 'in Christus', en dit als gemeenschap, badend in de kracht van Gods Woord, in de verkondiging, in het tot ons nemen van het Lichaam van de Heer. Prachtig en diepgaand moment op de eerste dag van de week. Zo jammer dat de meesten van ons het vandaag moeten doen met de eucharistieviering op tv of radio. Maar onderschat het biddend aanwezig zijn via deze kanalen niet, zoals we ook de geestelijk communie niet mogen onderschatten. Anderzijds zal het goed zijn, in alle opzichten, als gemeenschap weer fysiek naar de viering te kunnen gaan.

De zondag ervaren velen ook als een rustdag, wat goed is. Maar laten we dit rusten niet zien als een hele dag chillen op de zetel. Laten we vooral aandacht schenken aan het 'rusten in God'. Met als vrucht een diepe ervaring van vrede die ontstaat vanuit een immense dankbaarheid om Gods bestaan, om zijn liefde die Hij voor u en elk schepsel heeft, om zijn Pasen, om zijn roep tot belichaming van zijn liefde, om zijn genadevolle hulp daarbij, enz…

En door het feit dat velen niet op zondag moeten werken, komt er tijd en ruimte vrij om familie of vrienden te ontmoeten, en wel vanuit het zondagse ‘rusten in God’. In coronatijden kan ook dit jammer genoeg maar zeer beperkt. Lastig. Laat ons hopen dat we, ook op dit vlak, weer snel het oude normaal mogen beleven.

Laten we vandaag onthouden dat de wet er is om nageleefd te worden, maar dan vooral de geest van die letter. Laten we hierbij ons gezond boerenverstand, gestoeld op Gods aanwezigheid, aanboren. Dan komt veel goed.

kris