donderdag in week 2 door het jaar
Jezus week met zijn leerlingen uit naar het meer, en een grote menigte uit Galilea volgde Hem.
Het moet een mooi zicht geweest zijn: Jezus die met zijn leerlingen richting meer trok en die grote menigte die Hem volgde. Wat een dorst moet er geleefd hebben onder de mensen om Hem te willen ontmoeten, om Hem te willen aanhoren.
Ik denk dat het vandaag niet anders zou zijn. Neem dat Jezus plots hier zou staan, in lichamelijke gestalte: woorden sprekend, zieken genezend. Velen zouden Hem willen zien, zijn woorden willen horen. Velen zouden Hem willen aanraken, of door Hem aangeraakt willen worden.
Maar God heeft gewild dat Jezus niet onder die gedaante bij ons is. Zelfs na de weg die Hij moest gaan is Hij als Verrezene maar korte tijd onder de mensen geweest. Na z'n hemelvaart was het gedaan met de zichtbare Jezus.
Hij mocht dan wel de eucharistie hebben nagelaten waarin wij Hem 'zichtbaar' mogen aanschouwen... feit is dat Hij niet meer onder ons rondloopt.
God heeft gewild dat we de weg van het geloof bewandelen, de weg van de overgave aan zijn Zoon in de liefde van zijn Geest. Het is misschien niet de gemakkelijkste weg, maar het is heel zeker wel de beste weg, al was het maar omdat God voor deze weg kiest. En God weet wat voor ons het meest heilzaam is.
Geloof reikt veel verder dan een zien met de ogen, dan een voelen met het lichaam.
Geloof vraagt een innerlijke act van de mens. Het is een samensmelting van persoonlijke keuze voor de Heer, én een zich overgeven aan de liefde die God in zijn Geest schenkt; een huwelijk zeg maar tussen de mens die zich aan God geeft en God die zich geeft aan de mens.
Geloof is dus act van de mens, én geschenk (gave) van God.
Zonder de act van de mens zal het geschenk van God weinig kunnen, in de zin dat het geschenk om antwoord vraagt.
En zonder het geschenk van God zal de act weinig kunnen, omdat de act van de mens op zich niet in staat is zich te geven aan God.
In die zin is en blijft geloven een gave Gods.
Laten we kiezen voor God, zoals Hij kiest voor ons.
Moge dit huwelijk een feest worden zonder einde.
kris
Jezus, priester op de wijze van Melchisedech, dus niet op de wijze van het levitisch priesterschap van Aäron, heeft eens en voorgoed met het offer van Zijn leven ons gered. In het O.T. brachten de levitische priesters elke dag opnieuw offers aan God. Nu is dat met Christus niet meer nodig. Zijn ene offer op Calvarie stelt Hij elke dag op onze altaren weer tegenwoordig, maar het is niet een nieuw of een ander offer, het is altijd opnieuw het zelfde en ene offer van Calvarie. Wat moeten wij dan nog doen? Danken en met Hem meedoen: onszelf geven aan God, elke dag opnieuw. Dat zal ook inhouden dat wij in elke mens in nood Jezus naar ons toe zien komen en in elke nood zullen wij een appel zien van God die ons oproept oog te hebben voor Hem die leeft in die concrete nood.
BeantwoordenVerwijderenVandaag word ik getroffen door wat Jezus vraagt aan zijn leerlingen :
BeantwoordenVerwijderen"Hij (Jezus) zei tegen zijn leerlingen dat ze een boot voor Hem gereed moesten houden, om te voorkomen dat Hij door de menigte onder de voet zou worden gelopen."
Op een gegeven moment in het leven dreigen we wel eens onder de voet gelopen te worden door aandacht & succes. Vraag dan aan anderen dat ze een boot klaarleggen opdat je een plaats zou hebben waar je beschermd bent tegen de illusie van het succes