zondag 2 door het jaar - B

Jezus zag dat de leerlingen Hem volgden en stelde hen de vraag: ‘Wat zoeken jullie?’ Op het eerste zicht misschien een merkwaardige vraag. En toch… Hij daagde in die vraag de leerlingen uit naar tot een diepgaander volgen. En wat dit laatste betreft stelden de leerlingen op hun beurt de juiste vraag, namelijk: ‘Waar logeert U?’ Waarop Jezus dan die warme en gastvrije woorden sprak: ‘Kom maar mee, dan zul je het zien’.

Dat is nu precies wat Jezus diep in ons binnenste zegt wanneer we ons in gebed in diep verlangen tot Hem richten: ‘Kom mee, en zie waar Ik verblijf’.

Wanneer mensen bidden doen ze dat doorgaans door gebruik te maken van ofwel een formulierengebed (gebed dat men ‘leest’ zeg maar) ofwel door middel van spontaan mondgebed (een gebed dat men met de mond verwoordt). En daar is ook niets mis mee.
Neem bijvoorbeeld het Getijdengebed. Hymnen, antifonen, psalmen, korte Schriftlezingen,… het staat allemaal netjes op papier. Wanneer je het ochtendgebed uit het Getijdengebed langzaam bidt ben je al snel 25 minuten bezig. Het wezen van het Getijdengebed is dat Christus in je bidt. Jij bidt, maar je bidt in naam van de Heer.
Een mondgebed is bijvoorbeeld het bidden van een rozenkrans. Prevelend bid je het Onze Vader en de Weesgegroeten, je toevertrouwend aan de mysteries die je overweegt. In wezen is het ook hier Christus die in je, en met je, bidt.
Je kan ook je gebedstijd invullen door spontaan woorden uit te spreken; woorden die opborrelen in je hart. Als het goed is is ook dit gebed een bidden van Christus.

Dus zowel het formulierengebed, alsook het mondgebed, kan werkelijk een bidden van Christus zijn. Het mooie hieraan is dat, wanneer je afgeleid bent (afwezig bent zeg maar) tijdens je bidden, het gebed verder gaat, en dat dus Christus verder bidt.
Ook wanneer je je gebed beëindigt is er altijd wel ergens een plek in de wereld waar gebeden wordt, en zo wordt het gebed van Christus voort-durend gaande gehouden. Mooi toch.

In alle voorzichtigheid zou ik hier een ‘En toch’ willen bijplaatsen, als een uitnodiging nog iets dieper te kijken.

Het werkelijke doel van het gebed ligt niet in het plichtsmatig bidden van formulieren- of mondgebeden. Achter alle woorden die we ‘lezen’ of uitspreken ligt die diepe uitnodiging van Jezus: ‘Kom. Ontmoet Mij’. Dat is, naar mijn bescheiden aanvoelen, de diepere betekenis van de woorden, en uitnodiging, van Jezus die we vandaag horen: ‘Kom mee en je zult zien waar Ik woon’.
Jezus wilt ons namelijk brengen naar een diepte diep in onszelf waar Hij zichzelf met ons wilt verinnigen. Het is de plek waar Hij zich volledig schenkt aan ons, en waar Hij ons uitnodigt ons hele zijn volledig te schenken aan Hem. Het is het gebeuren van de eenwording, van het totaal opgenomen worden door Hem. Het is vlam worden van zijn vlam, uw ja leggend in zijn ja tot de Vader.

Formulieren- en mondgebeden zijn goed en dikwijls broodnodig. Doorheen de woorden bidt Christus, en als het goed is ontmoeten we Christus doorheen de woorden. Maar het zit ‘m niet in de woorden op zich. Deze woorden bidden zijn absoluut geen garantie dat je in een diepe Gods-ontmoeting komt. In die zin zijn de woorden die je leest of uitspreekt een drempel naar iets dat nog veel diepers reikt. Namelijk een gebeuren waar je niet enkel Christus ontmoet maar waar Hij je ook ten diepste verenigt met Zichzelf. Het een ziel-gebeuren. Een binnen-in gebeuren. Het is de heilige Geest die zijn goddelijke gloed ten diepste manifesteert diep in onszelf. Het is de Geest die ons ver-innigt met Christus. Het is ieders roeping dit waaien van de Geest toe te laten. Het is gaan staan in zijn gloed, opdat het wonder van eenwording kan gebeuren.

Daar, diep in onze ziel, woont Christus. Daar nodigt Hij uit. Daar wacht Hij op ons. Om ons Gods liefde te schenken. Door ons op te nemen in die liefde. Door ons deelgenoot te maken van zijn liefde tot de Vader.

En dit, lieve mensen, met de bedoeling, deze liefde te belichamen in ons dagelijks leven. Ja, als een gebed zonder ophouden.

De ontmoeting met Christus zal zich verder zetten in het leven van elke dag: In het maken van de soep, in het zorg dragen voor onze kinderen, in het nabij zijn van de armen,… In al wat we doen zullen we Christus ontmoeten die zegt: ‘Kom, en ontmoet mij’. Zo kan het leven één grote Gods-ontmoeting worden, al dan niet bewust beredenerend.

De kern van dit alles is en blijft wat er zich afspeelt diep in onze ziel: Christus die zich aan ons schenkt, en ons uitnodigt ons aan Hem te schenken.

Laten we dit laatste koesteren als het hoogste goed. Wie daaruit leeft is christen in de diepste betekenis van het woord.

Een mooie zondag voor ieder van u.

kris