zondag 3 door het jaar - B
Jezus verschijnt regelmatig in het Galilea van ons hart, langs het meer van ons leven. Hij vindt er ons bedrijvig in de sleur van ons dagelijkse werk: altijd maar opnieuw die netten uitgooiend, hard werkend, dag in dag uit, dikwijls gericht op geldgewin en groei, vaak ten koste van zoveel moois en diepere dingen die aan ons voorbijgaan. Om nog maar te zwijgen over die helse concurrentie die zowat overal op de arbeidsmarkt woedt.
Ja, het leven is dikwijls hard aan de oever van het meer van ons leven.
Maar juist daar komt de Heer langs, laat Hij zijn aanwezigheid ervaren, en wenkt Hij, doorheen stille uitnodigingen, ons aan Hem te schenken. Daar roept Hij ons op die zware netten los te laten, die kleurloze alledaagsheid, die mentaliteit van doen zonder nadenken, de leugen van het kwade goed te gaan vinden, de oppervlakkigheid,...
Hij zal vragen dat wij ons durven toe te vertrouwen aan de dieper sluimerende verlangens van ons hart die Hij weet wakker te maken: een leven leiden van liefdevol engagement ter opbouw van de gemeenschap, een hart dat vrede draagt en vrede geeft, een 'ik' dat zich bewust geeft aan de bouw van het Rijk Gods hier op aarde, doorheen gebed en daad, en wel in naam van, en in eenheid met, de Heer.
Mogen we Hem ontmoeten in ons leven van elke dag. Moge we ingaan op zijn uitnodiging ons aan Hem te geven. Dan komen er wonderlijke dingen tot stand. Daar staat de Heer zelf garant voor.
Geïnspireerd aan woorden van J. Bots sj
De Heer roept ons allen om vissers van mensen te worden. Wij mogen bidden voor zovelen die verloren lopen en dreigen te verdrinken in de diepte van de wereldzee, omdat zij mee worden gesleept door de schijnwaarden van deze wereld. Zo kan een mens voorbij leven aan de diepste levenszin: een leven voor God en voor de anderen. Door ons gebed en door het voorleven van de christelijke waarden mogen wij mensen opvissen uit de poel die een wereld zonder God vaak is. Maar wij zijn zoals Jona soms lui, wij zien het niet zitten, want wat kunnen wij doen tegen een wereld die zichzelf opbrandt? Het is onbegonnen werk, een onmogelijke opdracht, vechten tegen de bierkaai. Toch bekeert heel die zondige stad Ninive zich, ook al gaat Jona maar één dagreis de stad binnen. Hij is lui, ziet het niet zitten, maar God is daar ook nog. God bekeert het hart van de mensen. De mensen zijn niet slecht hoor, maar soms lopen ze verloren omdat niemand hen wijst op de diepe levenszin. Zouden wij die zin gekend hebben als Jezus niet was gekomen met GODS (!) Blijde Boodschap? Het is geen boodschap van ons, geen creatie van het menselijk vernuft, het is zelfs geen boodschap van Jezus. Het is Gods boodschap. God wil ons in Jezus tot Zijn kinderen maken. Met Jezus mogen wij allen uitroepen, diep in ons hart: 'Abba, liefste Vader'. Dan mogen wij , zoals Paulus het zegt, wenen alsof wij niet wenen en blij zijn alsof we dat niet zijn. Het is van geen belang meer. Wij hebben God in ons hart en Jezus aan onze zijde. Is dat geen vlucht uit de wereld? Neen, wij moeten goed voor deze aarde en voor mekaar zorgen, maar dat zullen we des te beter kunnen doen, als Jezus en God leven in ons diepste ik. God geeft ons zin in het leven, Jezus brengt ons wijn van vreugde omdat het Koninkrijk van Zijn Vader nabij is, ja, aan is gebroken. Kom, open je hart, geloof in Gods kracht. Dan wordt alles zo anders en nieuw.
BeantwoordenVerwijderenMeer moet dat niet zijn!
VerwijderenPsalm 25, 4-9
BeantwoordenVerwijderenRefr.: De wegen van God zijn goed en betrouwbaar voor ieder die zijn verbond onderhoudt.
Maak mij, Heer, met uw wegen vertrouwd,
leer mij uw paden te gaan.
Wijs mij de weg van uw waarheid en onderricht mij,
want U bent de God die mij redt,
op U blijf ik hopen, elke dag weer.
Denk aan uw barmhartigheid, Heer,
aan uw liefde door de eeuwen heen.
Denk niet aan de zonden uit mijn jeugd,
maar denk met liefde aan mij
en laat uw goedheid spreken, Heer.
Goed en rechtvaardig is de Heer;
Hij wijst zondaars de weg,
wie nederig zijn leidt Hij in het rechte spoor,
Hij leert hun zijn paden te gaan.