donderdag in week 2 van de veertigdagentijd

 De eerste lezing, uit de profeet Jeremia, gaat op het eerste zicht nogal kort door de bocht. We lezen: ‘Vervloekt wie op een mens vertrouwt...', en wat verder: ‘Gezegend wie op de Heer vertrouwt…’.

Wil dat zeggen dat een mens niet op een mens mag vertrouwen? Natuurlijk mag een mens op een mens vertrouwen. Elkaar vertrouwen geven, in beide richtingen, is immers mooi en edel. Daar is op zich niets mis mee.
Maar de vraag is: wat betekent dat ‘vertrouwen op iemand’? Een mens is maar echt te vertrouwen wanneer hij in ‘de waarheid’ staat, wanneer hij ‘de waarheid’ dient, wanneer hij in naam van ‘de waarheid’ leeft. De waarheid hier te verstaan als datgene wat God met de mens voorheeft: Gods wil, de weg die God met de mens wil gaan. Wie Gods goedheid, wie zijn liefde vertegenwoordigt, mag uiteraard vertrouwd worden. Eigenlijk vertrouw je de Heer in die persoon; de Heer die doorheen die mens wordt belichaamd.

Wanneer Jeremia zegt dat je niet op een mens moet vertrouwen, doelt hij op die mensen die los staan van die ‘waarheid’, los van de goedheid van God, zij die de leugen dienen, die leven vanuit het kwaad, die verdeeldheid zaaien, het ‘ik’ als god promoten,… Al die zaken die weinig of niets met God te maken hebben. Mensen die hun vertrouwen stellen op deze mensen leven in 'een verzilt en verlaten land', zegt Jeremia. Ze verwijderen zich van God, ze zullen van Hem vervreemden. Ze leven als 'in een steenwoestijn'.

Wie echter op de Heer vertrouwt, of op hen die de Heer vertegenwoordigen, erkent dat de Heer zijn ‘toeverlaat’ is. 'Hij is als een boom geplant aan water, zijn wortels reiken tot in de rivier. Hij merkt de komst van de hitte niet op, zijn bladeren blijven altijd groen. Tijden van droogte deren hem niet, steeds weer draagt hij vrucht.'

Verder roept Jeremia op tot voorzichtigheid, tot waakzaamheid. ‘Niets is zo onbetrouwbaar als het hart’, zegt hij. Het maken van een gezond onderscheid tussen wat van God komt en wat niet van Hem komt is van fundamenteel belang, zowel in onszelf als in ons mogelijk toevertrouwen aan de ander.

Dit maken van onderscheid mogen we ons echter niet toe-eigenen. Zoals zoveel is ook dit een gave Gods; een gave waarvan het goed is dat we er ons dagelijks voor openstellen met een oprecht en beschikbaar hart.

Het Woord in stilte bemediteren, arm van geest, de tijd koesterend, is een sleutel om tot een gezonde onderscheiding te komen.

Laten wij bidden ...

Vader,
mogen wij in waarheid
leven en getuigen,
opdat wij een steun en toeverlaat
mogen zijn voor elkaar.
In Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.

Een mooie donderdag,
kris