zaterdag in week 2 van de veertigdagentijd
Ik zal naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.” Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader. Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem.
Wie vanuit een deemoedig hart - zich bewust zijnde van zijn zwakheid, berouw tonend om zijn zondigheid - zich opent voor de Heer, zal het toesnellen van Christus mét zijn omhelzing ervaren als een werkelijk terug thuiskomen bij de Vader. Hij zal niet anders kunnen dan het feest - hem aangeboden - blij en dankbaar aanvaarden. Het zal een feest zijn waar de barmhartigheid gevierd wordt, waar de liefde in al haar glorie bejubeld wordt, waar de gastvrijheid voor elkaar ten diepste beleefd wordt.
Dit, geliefde mensen, mocht de verloren zoon ervaren, mogen wij ervaren wanneer we ons openen, en mogen zovelen ervaren wanneer wij - in Christus - naar hen toesnellen. Laat ons als Kerk Gods barmhartigheid zijn, altijd opnieuw onze huizen en harten geopend voor ieder. Laten we onszelf niet tevreden stellen met het feit dat we onze deuren openen, maar laten we actief uitkijken naar hen die zoeken naar een thuis; al dan niet letterlijk. Laten we naar hen toegaan, hen in liefde omhelzen, hen ontvangen, hen opnemen.
Moge het ware vasten van de Kerk zijn dat God moge gebeuren.
Laten wij bidden ...
Vader,
moge uw Geest ons bezielen
opdat we ons in deemoed
mogen keren tot U.
Moge uw omhelzing
ons dan ten diepste genezen,
en ons tot mensen maken
die ook naar anderen toesnellen;
uw barmhartigheid schenkend,
uw liefde barend.
In Christus, onze Heer.
Amen.
Een mooi weekend,
kris
“Welke God is als Gij die de schuld vergeeft, die voorbijgaat aan de zonde, die zijn toorn niet altijd laat duren, maar zijn vreugde vindt in goedheid?”. Wat een weldaad voor ons zulk een God als Vader te hebben! en als we deze woorden niet geloven, het evangelie is er de verfilming van in de parabel van de verloren zoon, of mag ik het ook noemen “van de gelouterde zoon”? De goede Vader liet hem zijn misdaad van eigenzinnigheid begaan omdat Hij ook weet dat de ondervinding de beste leerschool is! Eens als we iets moeten ontberen leren we er de waarde van inzien! Hier zien we de goedheid van de Vader, zijn verlangende liefde, en de gezuiverde eenvoud van de zoon die ondanks het inzicht van zijn zonde de moed vind – ook al is het wel nog uit eigenbelang omwille van de knagende lichamelijke honger – op zijn stappen terugkeert naar zijn thuis. Aan ons, aan mij hieruit de moet putten tot inkeer en bekering te komen. Mij door Gods’ liefde te laten zuiveren.
BeantwoordenVerwijderenVader help mij in deze ‘vasten’-tijd inniger te groeien naar U, meer leeg worden van mezelf.
Zo altijd positief kijken, leren inzien waartoe de Heer mij langs deze of gene weg wil leiden en vormen, mijn liefde loutert.