zaterdag in week 3 van de veertigdagentijd

‘Kom, laten wij teruggaan naar de Heer! Hij heeft ons verscheurd, Hij zal ons genezen; de hand die sloeg, zal ons verbinden. Hij redt ons na twee dagen van de dood, de derde dag doet Hij ons opstaan: in zijn nabijheid zullen wij leven. Dan zullen wij Hem kennen, ernaar jagen om de Heer te kennen. Even zeker als de dageraad zal Hij komen, Hij komt naar ons als milde regen, als de lenteregen die de aarde drenkt.’
Zo lezen we vandaag bij Hosea.

Wie de nieuwsbrief voor deze veertigdagentijd heeft gelezen, en voor wie Van Woord naar leven dagelijks volgt, weet dat we deze vastentijd doorgaan met als thema: ‘Je hebt genoeg aan mijn genade, want mijn kracht openbaart zich juist ten volle wanneer iemand zwak is’ (2 Kor 12, 9a).
Wel, het aangehaalde citaat uit Hosea verwoordt prachtig en to the point waarover het gaat.

Het gaat inderdaad om een teruggaan naar de Heer. En dit vanuit een inzicht dat we van de Heer zélf mochten ontvangen. Het is het besef dat onze christen-zijn in wezen niet afhangt van eigen prestaties, maar wel van de genade die God ons - in Christus - schenkt.

Hij heeft ons verscheurd, Hij zal ons genezen; de hand die sloeg, zal ons verbinden, zegt het citaat. Inderdaad, de Heer sloeg ons, hij verscheurde onze binnenkant. Of zoals we in psalm 51, 10 lezen: 'U hebt mij gebroken'. Ja, diep in ons moest er iets gebroken, moest er iets verscheurd worden. Dit met de bedoeling ons in de gegeven gebrokenheid het inzicht te schenken dat we vaak ons leven zelf in handen wilden nemen in plaats van ons toe te vertrouwen aan Christus. Dit inzicht is lastig en doet in zekere zin pijn. Het is een soort wonde die de Heer slaat. Niet om ons te pijnigen op zich, wel om ons tot inzicht en bekering te brengen.

Maar, het citaat zegt verder: Hij zal ons genezen, Hij zal ons verbinden. De genezing bestaat er in dat God zelf ons zal verbinden met Christus, Hij die helend in de wonde zal aanwezig komen. Hij zal het hart van ons onvermogen komen vervullen met zichzelf om - in genade - ons niet-kunnen om te buigen naar een kunnen in Hem.

Hij redt ons na twee dagen van de dood, de derde dag doet Hij ons opstaan: in zijn nabijheid zullen wij leven. Inderdaad,  deze 'bekering' gaat niet van vandaag op morgen. Het vraag een heuse gebedsommekeer om tot die toewijding te komen. Het vraagt liefde voor tijd en stilte, voor innerlijke armoede, voor binnenleegte, voor beschikbaarheid, voor verwelkoming. In het citaat wordt verwezen naar de drie dagen tussen Goede Vrijdag en Paasmorgen. We zullen een soort niemandsland moeten doorgaan waarin we zullen moeten leren sterven aan onszelf om Christus' opstaan in ons te laten gebeuren, Hij mét ons.

Dan zullen wij Hem kennen, ernaar jagen om de Heer te kennen. Inderdaad, de bevrijding die we zullen ervaren zal zo'n lichtend gebeuren zijn dat we zullen 'jagen' de Heer steeds méér en dieper te willen leren kennen. Zo zullen we Hem bijvoorbeeld (opnieuw) leren kennen in het woord dat Hij tot ons gesproken heeft: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel' (Lc 5, 31) of 'God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden.' (Joh 3, 17) Deze woorden, die wel al lang kenden, zullen een gehele nieuwe betekenis krijgen. Ze zullen een ervaring worden, een 'paaservaring' zoals André Louf het verwoordt. Deze beleving zal zo sterk op ons inwerken dat we haar zullen koesteren en bewaren. In zijn nabijheid zullen we leven, zegt het citaat. Meer dan ooit tevoren!

Even zeker als de dageraad zal Hij komen, Hij komt naar ons als milde regen, als de lenteregen die de aarde drenkt. Klopt. Wie deze ervaring heeft gekend zal, wanneer hij dreigt te vervallen in zijn oud patroon, zeker zijn dat de Heer telkens opnieuw in hem zal komen, in de wonde van zijn onvermogen, even zeker als de dageraad. Hij weet en gelooft dat de Heer hem nooit in de steek zal laten. En maar al te graag zal hij zich telkens opnieuw toewijden aan Christus die helend aanwezig komt, en wel als milde regen, als de lenteregen die de aarde drenkt. Mooi uitgedrukt toch door Hosea! Christus zal ons met zijn genade doordrenken tot in het diepst van onze vezels, zodat heel ons zijn zal spreken van Gods genadevolle en genezende aanwezigheid.

God, wat ben Je groot!

Laten wij bidden ...

Vader,
kom - doorheen Christus - in ons zoals Gij zijt,
als milde lenteregen die de aarde drenkt.
Ja, doordesem ons hele zijn,
bijzonder die plekken
waar we denken U te kunnen zijn.
Wees Gij onze redder, Vader,
in Christus, onze Heer.
Amen.

Een mooi weekend voor ieder van u.
Van harte, kris