H. Jozef

Het evangelie van vandaag eindigt met: 'Jozef werd wakker en deed wat de engel van de Heer hem had opgedragen.'

Jozef was een gehoorzaam man. Hij gaf gehoor aan wat God hem vroeg en daarom is hij heilig. Door zijn gehoorzaamheid kon het plan van God met hemzelf, met Maria en Jezus, en de mensheid, zich verder voltrekken.

Gehoorzaamheid... Het is ook onze roeping. Gehoor geven aan wat God vraagt maakt van onze wereld een samenleving naar Gods droom.

Wie gehoorzaam wil zijn aan God zal drie dingen in 't oog moeten houden: Hij zal de kunst moeten verstaan om te 'horen'. Hij zal bereid moeten zijn - beschikbaar -  om gehoor te kunnen geven. En hij zal zich moeten openen voor de genade te kunnen binnengaan in het ja-woord van Jezus tot de Vader. Dat is christelijke gehoorzaamheid.

Een Jood begint zijn ochtendgebed met de woorden 'Luister Israël ...' Het komt uit Deut 6, waarin opgeroepen wordt 'te luisteren'. Het is misschien wel het meest essentiële van ons gebed: luisteren. Stilte, zwijgen, rustig zijn, leeg worden... wezenlijke elementen om tot waar gebed te komen. Wakker zijn in de stilte brengt ons in onze eigen woestijn waar God op ons wacht. Daar, tredend voor zijn Aanschijn, zal Hij spreken. Daarom niet met woorden, daarom niet voelbaar door ons, maar Hij zal spreken met zijn 'zijn'. In het gebed van ons hart zal Hij ons opnemen in zijn eindeloze goedheid om onze ziel - in Christus - te transformeren naar zijn liefde. Dit gebeuren toelaten is de diepere betekenis van 'luisteren'. Het is passief worden in het 'zelf willen doen', het is álles aan God overlaten. Het is bidden in de Geest.

Het spreekt voor zich dat deze vorm van gebed 'beschikbaarheid' vraagt. Mag God mij hebben? Wil ik er echt zijn voor Hem? Laat ik toe dat Hij mij opneemt? Ben ik bereid mezelf te schenken aan Hem? Vroeger noemde men dat 'afsterven aan zijn ik'. In wezen is dat waar: ik moet bereid zijn te sterven aan alles wat ik zelf in handen wil nemen en daardoor God buiten schut zet. Het gaat om innerlijke armoede, God God laten zijn. Zoals Johannes de Doper het zei: 'Hij steeds groter, ik steeds kleiner.'
Ook de angst om onszelf te verliezen zouden we moeten achterlaten. Wie het klaarspeelt zich werkelijk te geven aan God zal z'n meest ware identiteit vinden.

En dan intreden in het ja-woord van Jezus. Christelijk gebed is binnengaan in het ja-woord van Christus tot de Vader. Het is bidden in zijn naam, toelatend dat Hij zich verenigd met u. Verinnigd met ons zal Hij voort-durend zijn 'ja' uitspreken tot de Vader. Hij in ons, wij in Hem. Wie zo bidt zal in de woestijn van zijn hart een onuitsprekelijk vrede ervaren, omdat Hij in Gods stroom staat.

Ware gehoorzaamheid aan God is je toevertrouwen aan het zachte vuur van Gods heilige Geest dat in je brandt.

Moge deze veertigdagentijd ons ten diepste tot gehoorzame mensen maken.

Laten wij bidden ...

Jozef, goede broeder,
dank om uw ja-woord tot de Vader.
Bid voor ons,
opdat wij naar uw voorbeeld
'ja' mogen zeggen tot God,
‘ja’ tot zijn wil met ons leven.
Moge God ons de genade schenken
arm te kunnen staan voor Hem,
bereid te treden in het ja-woord van de Heer.
Heilige Jozef, bid voor ons.
Amen.

Reacties

  1. Heilige Jozef, jij was een goede herder van de beginnende Kerk. Want waar Maria en Jezus zijn, is er al Kerk. De Kerk is Maria en Maria is de Kerk. Wil ook nu een zorgzame herder zijn, heilige Jozef, voor de Kerk op onze dagen. Geef dat wij, priesters en pastoraal werkenden, naar uw voorbeeld God in Zijn Kerk dienen. Ja, Jozef, een dienaar was jij, altijd bereid om de wil van God te doen. Jij deed al wat ook Jezus zou doen: God dienen en de mensen. Patroon van een goede dood, wees ons nabij in het uur van ons aller sterven. Geef dat de mensen ook nu waardig mogen sterven en gevrijwaard mogen zijn van praktijken die dicht bij euthanasie aanleunen. Soms kan het niet zonder een pijnpomp, maar men moet dat naar mijn aanvoelen, niet veralgemenen. Ik heb in vroegere tijden mensen heel rustig zien sterven, zonder al die gewelddadigheid van morfine en spuitaandrijvers. Heilige Jozef, breng onze tijden weer tot bezinning. Waarom mogen onze mensen niet de tijd krijgen om rustig naar God terug te keren?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Daniël jij geeft mij een belangrijk item om over na te denken. Het begint bijna “gewoon” te worden om iemand te “helpen” met passieve euthanasie. Maar misschien komt men dan niet meer toe aan alles dat ook bij het sterven hoort. Daar wil ik ook voor mijzelf een belangrijke vraag stellen wat ik daarmee wil. Accepteren dat ik sterf zoals God het heeft bedoeld voor mij of mensen laten ingrijpen om de overgang van leven naar dood te vergemakkelijken. Dank je. Roosje

    BeantwoordenVerwijderen
  3. mooi gezegd daniël: 'de tijd krijgen om rustig naar God terug te keren'
    het boek 'kroniek van een aangekondigde dood' van gabriel marquez, begint met een uitgebreide beschrijving van het sterven van 'de kolonel'. dit duurt, onder luid geroep en gekerm afgewisseld met stiltes, ruim een maand. en dat vond men in het dorp, waar iedereen hem kon horen, passend voor hem. dat waren respectvollere tijden. nu willen we het niet meer zien en horen, het lijden wat tot de dood leidt. maar willen we het zelf wel? vinden we allemaal onze eigen wil niet veel belangrijker dan om 'gehoorzaam te zijn', waar kris het over heeft? luisteren we niet liever naar onze wil die zegt: 'ik wil geen pijn', in plaats van het leven én lijden te aanvaarden zoals gegeven? ik bid om kracht en vertrouwen om mijn dood (en daar ben ik al een paar keer erg dichtbij geweest), wanneer die komt, zo goed mogelijk te kunnen aanvaarden en zo helder mogelijk te beleven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank u, Roosje en Stefan, voor uw mooie reacties. Voor mij was het vanmorgen echt een noodkreet vanuit het diepste van mijn hart, na een bijscholing donderdag laatst over palliatieve zorgen. Ik kreeg echter de indruk dat dit vaak geen palliatieve zorg meer is. Het komt ook van de families. Als er iets is met een bewoner, dan moet de dokter ALLES doen om de bewoner te redden, maar als dit niet lukt, dan kan het niet snel genoeg afgelopen zijn. Dat doet mij echt pijn. Mijn moeder had de ziekte van Kahler, en zij kreeg niets van sedatie. Maar zij is mooi gestorven, bewust, en ze heeft nog iets kunnen zeggen aan mijn vader die vroeg of hij met haar mee mocht gaan. 'Later', zei ze, 'je moet nog veel voor de kinderen zorgen'. Is dat niet mooi? Het afscheid kwam veel te vroeg, voor vader en voor ons, maar we hebben het met Gods genade schoon kunnen dragen en zelfs verwerken.

      Verwijderen
    2. Iedereen een dankjewel voor deze zeer mooie bijdrage in deze moeilijke materie

      Verwijderen

Een reactie posten