donderdag in week 4 van de veertigdagentijd

'U bestudeert de Schriften en u denkt daardoor eeuwig leven te hebben. Welnu, de Schriften getuigen over Mij, maar bij Mij wilt u niet komen om leven te ontvangen.'

Jezus richtte deze uitspraak tot enkele hardleerse Joden van toen. En we gaan er nogal spontaan van uit dat ze dus niet zou gelden voor ons, christenen. Dat zou ik toch niet te snel durven beweren.

Ook wij kunnen namelijk kennis nemen van de Schriften, zowel het Oude als het Nieuwe Testament, zonder de Heer te ontmoeten of leven van Hem te ontvangen.

Vaak hebben we de neiging om de Bijbel rationeel te lezen, zelfs tijdens ons gebed. We lezen hem met ons hoofd, vinden het interessant, we nemen het ter harte en laten zelfs toe dat het richting geeft aan ons leven. Dikwijls zetten ze ons aan tot een christelijk gekleurd activisme, ja tot ware liefdadigheid, tot een ethisch verantwoord handelen. Dit klinkt beslist mooi waar in wezen is het mager. Als de Schriftlezingen ons niet in ontmoeting brengen met de Heer slaan we de Bijbelse bal mis.

En natuurlijk moeten we de Bijbel ook met ons hoofd lezen; studieus, bevragend, verstandelijk overwegend. Maar ons hoofd gaat ons nooit in ontmoeting brengen met de Heer. Daarvoor moeten we op een dieper niveau de Bijbel ter harte nemen. Ja: ter harte. Met het hart dus, de plaats waar vele mystici over schrijven dat het de plek bij uitstek is om in gemeenschap te treden met God. In het hart immers is - door ons doopsel - de Heilige Geest geschonken die ons in ontmoeting brengt met Christus. Het is dan ook belangrijk om de Schrift te lezen vanuit deze nooit ophoudende bron van ons doopsel.

Soms denk ik dat we (ik zal voor mezelf spreken) er ons te weinig van bewust zijn dat de Geest van God wel degelijk in ons woont; de Geest die als een altijddurende aanwezigheid aan ons geschonken is bij ons doopsel. Hij bidt, Hij zucht, Hij opent,... ook al hechten we weinig belang aan Hem. Het is niet omdat wij afwezig zijn dat Hij afwezig is. Bedoeling van ons, gedoopte christenen, is ons te verbinden met onze diepste binnenkant, de Geest die levend in ons aanwezig is en blijft. Christus willen leren kennen zonder de Geest zal maar lukken voor een klein stukje: het stukje van ons hoofd. Beslist zal de Schrift ons tot goede mensen maken, maar de Schrift draagt veel meer in zich, namelijk een genade dat de Heer doorheen het woord ons zijn genade schenkt; genade dat leven geeft, en doorgeeft. En dáártoe zijn we geroepen.

Dus als je de Bijbel thuis leest, of samen in een Bijbelgroepje, of beluisterend tijdens een viering in de Kerk, of via deze website, verbind je dan in alle eenvoud met de Heilige Geest die in je is. En ontvang het woord vanuit de Geest, vanuit Gods gloed diep in jezelf. Op deze wijze zul je de Heer ontmoeten in het Woord. Het Woord zul je ontvangen als de Heer zelf. Het Woord dat mens geworden is... zegt Johannes. Je zult de genade krijgen te leven in innige verbondenheid met Hem. Je leven zal veel méér zijn dat een ethisch verantwoord gedrag. Je zal leven, en leven geven, vanuit Christus' inwoning.

En als 'vanzelf' ben je verbonden met miljoenen medechristenen die - door het doopsel - leven in deze genade. Hoe groots toch!

Laten we de Bijbel lezen als méér dan zomaar interessante woorden en verhalen. Moge de Schrift ons brengen in een diepe innige godsontmoeting van waaruit we het leven van de Heer - aan ons geschonken - in zijn naam doorgeven doorheen gebed voor Kerk en wereld, doorheen daden van goedheid, doorheen woorden van verkondiging.

Hoe héérlijk toch christen te mogen zijn!

Laten wij bidden ...

Goede God,
wat een vreugde dagelijks
te mogen neerknielen en drinken
aan de bron van ons doopsel,
ons door U geschonken.
Mogen wij op deze wijze
de Schrift ter harte nemen,
Christus ontmoetend in het Woord.
Mogen wij het leven
dat Hij ons geeft
in zijn naam doorgeven.
Groeiend in Hem.
Alle dagen van ons leven.
Amen.

Een donderdag vol dankbaarheid,
kris