woensdag in week 2 van de veertigdagentijd

Onderweg naar Jeruzalem nam Jezus de twaalf leerlingen apart. Hij zei tegen hen: ‘We zijn nu op weg naar Jeruzalem, waar de Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de hogepriesters en de schriftgeleerden, die Hem ter dood zullen veroordelen. Ze zullen Hem uitleveren aan de heidenen, en die zullen Hem bespotten, geselen en kruisigen. Maar op de derde dag zal Hij worden opgewekt uit de dood.’

Was het nu echt niet mogelijk dat Pasen kon gebeuren zonder die Goede Vrijdag? Moest dat lijden nu echt?

Jezus had kunnen weglopen, vluchten zeg maar, gewoon verdwijnen in het niets. Een andere mogelijkheid was dat Hij gewapenderhand ten strijde trok, en zijn leerlingen daartoe opriep. Nee, niets van dat. Hij moest en wou de weg van de liefde - én de geweldloosheid - ten einde toe gaan met een trouw om U tegen te zeggen.

Met die trouw aan de Vader, en dus aan zijn zending, was Hij door zijn kruisweg en kruisdood ook ten diepste trouw aan de mens. Zijn lijden en sterven spreekt van een solidariteit die enkel Hij bieden kon. In zijn lijden daalde Hij af in elk menselijk leed. Ieder geknakt riet was Hij nabij. Op het kruis toonde Hij zijn liefde voor het gebrokene in de mens; zowel het lijden dat mensen moesten dragen als gevolg van onrecht, alsook het lijden van de zondaar die zich door zijn nee-woord had vervreemd van zijn Schepper. Deze beide vormen van lijden nam de Heer op in zijn eigen lijden tijdens de kruisweg en zijn sterven. Wat een Liefde!

Deze weg werd een poort naar Pasen. Elk menselijk lijden droeg Hij in zich op zijn weg naar de Opstanding. In Christus' opstanding werd de mens herschapen tot een nieuwe Adam en een nieuwe Eva.

De kruisdood van Jezus is een gebeuren uit de geschiedenis. Anderzijds blijft de liefde die Hij getoond heeft, en gegaan is, actueel. In elk leed van de mens komt en is de Heer aanwezig met dezelfde liefde waarmee Hij in de tijd zijn kruis heeft gedragen en is gestorven.

En net zoals Hij toen in het onvermogen van het menselijk niet-kunnen aanwezig kwam, zo komt Hij ook vandaag in ieders onbekwaamheid binnen om het hart van onze zwakte aan te raken om het om te buigen naar Gods licht, naar zijn Pasen.

Wat de Heer van ons vraagt is deemoed en openheid. Dán, en enkel dán, kan het wonder geschieden.

Laten wij bidden ...

Heer God,
dankbaar om de kruisdood van Jezus
bidden wij U:
moge uw heilige Geest
ons tot nederige mensen maken
die bereid zijn hun hart te openen
voor uw aanraking in Christus.
Moge deze genade
ons tot deelgenoot maken
van zijn opstanding.
In zijn naam.
Amen.

Een vredevolle woensdag,
kris