dinsdag in week 32 door het jaar

De eerste lezing van vandaag, uit de brief van Paulus aan Titus, roept ons op warme gezinnen te zijn, liefdevolle gemeenschappen, zonder al te veel blablabla, maar met een gezond boerenverstand, elkaar beminnend zoals God ieder van ons bemint.

Er staan heel wat woorden en uitdrukkingen in deze lezing waar we heel ons leven verder mee kunnen; wegwijzers die ons leiden naar de eenvoud van het evangelie: oproep tot soberheid en waardigheid, het belang van gezond geloven, aansporing om liefdevol en vriendelijk met elkaar om te gaan, en dit volhardend, ingetogen, niet kwaadsprekend, goede raad gevend, het goede voorbeeld tonend. Niet teveel wijn (of bier) drinken, rechtvaardig zijn, kuisen (geldt ook voor mannen) en kuis zijn (geldt tevens ook voor mannen).
Kortom, één grote oproep om vroom te leven. Dit alles in het blijde besef van het geluk waarop wij hopen, namelijk ooit voor het aangezicht van de Allerhoogste te mogen staan met maar één cadeau: liefde.

Laat ons dicht bij de Heer blijven, verbonden met Hem, als de grote goddelijke Vriend van ons leven die in ons woont.
En laat ons, om het met de slotwoorden van de eerste lezing uit te drukken, vol ijver het goede doen. In naam van de Heer.

Christenen denken soms dat zij vanuit een zeker intellect, vanuit een theologisch weten, vanuit een voortdurend lezen en studeren, in de wereld moeten staan. Op zich zijn deze dingen natuurlijk goed, en ook nodig, maar de kans is groot dat we in al dat serieus gedoe de eenvoud en de blijheid van het evangelie verliezen. Laten we vooral die blijde knipoog naar Onze Lieve Heer op het kruis (wetend dat Hij verrezen is) niet verliezen, het stille gezang in ons hart omdat God ons bemint, die ingetogen vrede als band van ons samenzijn. Ja, laat ons bidden, én glimlachen; omdat we bewoond zijn.

kris