donderdag in week 34 door het jaar
Tijdens deze laatste dagen van het liturgisch jaar spreekt Jezus ons apocalyptische woorden toe met betrekking op zijn wederkomst op het einde der dagen. Het zijn woorden die ons stil doen worden, misschien zelfs angstig maken. Stil mogen we worden, maar angst hoeft ons niet in te boezemen.
Vandaag zegt Jezus ons niet: 'Wanneer dit alles op u afkomt, zoek dan dekking in het aangezicht van de komende nood, blijf zitten waar je zit, ga plat op de grond liggen, ga de kelder in, bouw je een atoomschuilkelder of iets in die geest'.
Wat Hij zegt is: wanneer het heel zwaar voor u wordt: "Richt je dan op en hef je hoofd, want jullie verlossing is nabij."
Terwijl de mensen het besterven van schrik, in spanning om wat de wereld gaat overkomen, kan de gelovige zich oprichten. Waarom? Waar haalt de gelovige het vandaan om midden in het onweer met opgeheven hoofd zijn weg te gaan?
Omdat hij weet van een Ander, die midden in het onweer op hem toekomt. Omdat het onweer nooit alleen komt, omdat er een stem is die midden in de storm tot ons roept, zoals eertijds op het meer van Galilea: "Wees maar niet bang, Ik ben het". Een hand die ons in de duisternis vasthoudt.
Maar dan moeten wij wel ons eigen ik, ons verlangen onszelf te redden, loslaten.
Het zijn inderdaad beangstigende lezingen, Kris. Maar u zegt het zo goed dat we ons niet mogen laten verlammen door onze angst, maar onze ogen op moeten heffen naar Onze Lieve Heer die komt. Wij lezen in deze dagen in ons getijdengebed uit het boek Daniël. Dat boek is geschreven in de tweede eeuw v. Chr. in de tijd dat koning Antiochus Epifanes IV het de Joden onmogelijk maakte hun geloof te beleven en te belijden. Het waren verschrikkelijke tijden, maar de auteur van het boek Daniël vertelt dan over een zekere Daniël die drie eeuwen vroeger heeft geleefd, ten tijde van de Babylonische ballingschap. En ook deze Daniël had het moeilijk, maar hij bleef geloven en trouw zijn God dienen. De auteur wil aldus zijn volk bemoedigen. En belangrijk hier in dit boek Daniël vind ik de nadruk die er gelegd wordt op het feit dat te midden van alle narigheid in eigen leven en te midden van alle ellende in de wereld, dat God te midden van dat alles bezig is Zijn Rijk te stichten. Dat is ook zo in het boek Apocalyps en in de apocalyptische evangelielezingen van deze dagen. Niets moet ons beangstigen. We mogen vertrouwen dat juist in moeilijke momenten, ook in deze Coronatijd, God bij ons is en voor ons zorgt. Hij vestigt Zijn Rijk nu.
BeantwoordenVerwijderenOnze zusters vieren vandaag het patroonsfeest van hun kloosterkapel, de H. Johannes Berchmans. Bijbelcitaat geeft hierboven een mooi relaas van zijn korte leven. Johannes heeft niets bijzonders gedaan, maar hij had veel liefde voor Onze Lieve Heer, voor Moeder Maria en voor zijn medebroeders. Hij was aangenaam in de omgang en deed alleen wat een student moet doen. Ik vind dat een mooie heilige, een heiligheid die haalbaar is ook voor elk van ons. Niets buitengewoons, geen grote daden of verwezenlijkingen. Alleen er zijn voor Onze Lieve Heer en voor de anderen. Deze dag is voor mij en voor onze zusters tevens een dag van gebed. Het is onze jaarlijkse biddag. En een biddag is een dag waarop een bepaalde kerk(gemeenschap) bidt voor heel de wereld. Eigenlijk is het zo dat in een bisdom er elke dag van het jaar in een parochie of kloostergemeenschap zo'n gebedsdag is. Elke dag op een andere plaats. Mooi gevonden. Meestal niet meer houdbaar in onze moderne jachtige tijd, maar ik ben toch dankbaar dat onze zusters vandaag zo'n dag van gebed houden. Ook ik probeer me bij hen aan te sluiten en draag ieder van jullie mee in ons gebed en leg jullie in Gods handen. Ook nu, juist nu, sticht, realiseert God Zijn liefdesrijk.
Dank voor jullie gebed. Veel zegen!
BeantwoordenVerwijderenEen dankjewel vanuit 't diepste van mijn hart ,voor jullie aanmoedigingen en wijze woorden !!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, ik bied mijn gebedsvlammetje vandaag aan om opgenomen te worden in de vuurkorf van jullie gebeden.
BeantwoordenVerwijderenKris dank je voor de woorden : "Maar dan moeten wij wel ons eigen ik, ons verlangen onszelf te redden, loslaten."
BeantwoordenVerwijderenZoveel jaren geleden maakte ik een ramp mee in de school waar ik les gaf : 2 doden en meerdere gewonden. Dat zijn momenten waarin je mensen leert kennen Op zo'n keren Kris leer je hoe waar het is wat je zegt...
Maar dan moeten wij wel ons eigen ik, ons verlangen onszelf te redden, loslaten.
BeantwoordenVerwijderen