Tweede paaszondag - B

De overweging van vandaag is van de hand van br. Wiro, trappist uit de abdij Maria Toevlucht.

“Wij hebben de Heer gezien!” Dat zeiden de leerlingen van Jezus tegen Thomas, die er op de eerste paasdag niet bij was.

En wij... hebben wìj de Heer gezien?
Het gaat vandaag heel bijzonder over dat 'zien' van de verrezen Heer Jezus.
Dat is ook heel belangrijk voor ons gelovig- zijn als christenen. Wij kunnen niet van Hem leven, wanneer wij Hem nooit in ons leven zijn tegengekomen. Wij kunnen onmogelijk leven van iets of iemand die eigenlijk buiten onze ervaring staat. Wij mòeten gezien hebben.

Over dat zien een paar woorden.
Wij leven in een beeldcultuur. De beelden van televisie, film, sociale media, foto’s en reclame, wij kunnen niet meer zonder. Wij willen de werkelijkheid zelf zien al weten wij heus wel dat dit niet altijd mogelijk is.
Vaak hebben we geen vermogen om echt te zien. Onze ogen en zintuigen kunnen dicht zitten, omdat we gewoon niet willen zien of omdat we naar mensen en dingen kijken zonder innerlijke betrokkenheid. Er is dan absoluut geen contact of communicatie. Zij blijven buiten ons staan.
En dikwijls kwetsen we mensen door naar hen te kijken als een gebruiksvoorwerp of consumptie. Ondanks de beeldcultuur hebben we dan geen oog voor elkaar. Er is een heel verschil tussen kijken en zien.

Hebben wij de Heer gezien? Ja, wanneer wij elkààr niet zien, is het zeker onmogelijk om onze verrezen Heer te zien. Zelfs als Hij ons, zoals bij Thomas, zijn littekens zou tonen.
Wij zeggen wel met Thomas: eerst zien en dan geloven, maar ik denk dat we eerst moeten geloven en dan pas kùnnen zien. Zonder geloof in de ander kijken wij met ogen zonder licht. Hij blijft voor ons verborgen, een onbekende, en er komt geen relatie.

Veel mensen lijden onder grote eenzaamheid, omdat niemand hen ziet. In de drukte van de grote stad leven mensen als het ware in een woestijn, geïsoleerd van elkaar. Zelfs in de bus of in de trein kijken mensen elkaar nauwelijks aan. Het is of men elkaars blik ontwijkt; angst voor ogen die je toch niet zien?

Wanneer we gelòven, gaan we echt zien. Geloof is een innerlijk licht waardoor je de aanwezigheid van de Heer gaat ontdekken. Geloof heeft alles met liefde te maken. Ik hou van jou, ik zie je graag. Als je liefhebt gaan je ogen voor de ander open.

Wellicht gaan onze ogen dan ook open voor Hem die onderweg met ons meegaat, de gaandeweg bekende Vreemdeling, de levende Mens Jezus. Hij verschijnt in ieders gelaat èn in de verborgenheid van ons hart.

Bidden wij daarom: Heer, dat wij mogen zien!