zaterdag in de 2e paasweek

Jezus zegt vandaag: ‘Ik ben het, wees niet bang’.

We zijn dikwijls zo bang ons eigen ikje te verliezen, bang in Gods liefde te treden. Jezus kent onze vrees, onze twijfel, onze angst. En juist door het feit dat Hij er weet van heeft komt Hij tot ons met die heldere bevrijdende woorden: ‘Wees niet bang’. Deze woorden spreekt Hij uit telkens wanneer wij angst of twijfel dragen in zijn liefde te treden. Hij spreekt ze ook uit bij alle mogelijke stormen in ons leven. Ook in de storm wanneer wij nog moeilijk kunnen geloven.

‘Ik ben het, wees niet bang’.

Laten we deze woorden in de stilte van ons hart met veel liefde overwegen. Het is immers de Heer zelf die deze woorden in ons diepste zijn komt neerleggen, met de uitnodiging ons aan Hem toe te vertrouwen.

Toen de leerlingen, zo lezen we, de Heer aan boord wilden nemen kwam 'hun boot meteen aan land'. Zo is het ook in ons leven. Wanneer we ingaan op de uitnodiging van de Heer Hem in ons toe te laten, wanneer we Hem aan boord nemen, krijgen wij grond onder de voeten; vaste grond, de grond van ons bestaan. Grond waarop we kunnen bouwen, leven, liefhebben; omdat de Heer het hart mag zijn van je bestaan.

Lieve mensen, ga met al je angsten, twijfels, klein of ongeloof, naar de Heer. En tracht zijn woorden ‘Ik ben het, wees niet bang’ te ontvangen alsof de Heer zelf je komt bezoeken. Vlij je tegen Hem aan, ontvang Hem, en moge Hij de grond worden van je bestaan.

kris