maandag in de 2e paasweek

Jezus zegt ons vandaag: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: niemand kan het koninkrijk van God binnengaan, tenzij hij geboren wordt uit water en geest. Wat geboren is uit een mens is menselijk, en wat geboren is uit de Geest is geestelijk.’

Biologisch gezien zijn wij uiteraard uit een mens geboren. Een wonderlijk gebeuren dat haar wortels vindt in God zelf.

De roeping van de christen echter is in zijn leven een diepere dimensie van geboorte ontdekken, namelijk geboren, of herboren, worden in de heilige Geest. Daar hoeven we, in zeker opzicht, niets speciaals voor te doen omdat de meesten van ons het sacrament van het doopsel reeds hebben ontvangen, waar we door Gods genade herboren zijn in de heilige Geest. Een groots gebeuren, vol van genade.

Vraag is: wat doen we met deze genade die ons op de dag van ons doopsel geschonken is? Zien we het enkel als een feestelijke dag in ons gelovig leven, een dag van lang geleden… Of mag ons doopsel een gebeuren zijn dat ook vandaag nog zijn genade kent?

Want dit laatste is wel de bedoeling: dagelijks neerknielen bij de bron van ons doopsel, om dag na dag de genade van de wedergeboorte in de Geest te ontvangen.

Dit vraagt een wakkere geest, het vraagt openheid en beschikbaarheid. Het vraagt een biddende houding van toewijding en overgave aan Gods genade die Hij schenkt in Christus. Het is het waaien van de Geest die zal wenken en leiden naar en in het leven van de Heer; Christus die zich openbaart diep in onszelf, doorheen gebeurtenissen, mensen, lectuur, natuur,…

Laten we ons iedere morgen laven aan de bron van ons doopsel, aan Christus zelf, opdat het vuur van de Geest in ons brandend mag blijven zodat ons leven, groeiend in de Heer, Gods liefde mag belichamen.

kris