woensdag in de 2e paasweek

Vandaag zegt Jezus tot Nikodemus, én tot ons: 'Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.'

Liefde en kwaad zijn tegengesteld, zoals licht en duisternis dat zijn. Wie kwaad doet, leeft in tegenstelling met de liefde en leeft in de duisternis.
Wie oprecht tracht te leven en daardoor het licht opzoekt, zal getuigen van Gods Liefde, want hij leeft in de Liefde en de Liefde spreekt van God.

Laten we kinderen zijn van het licht, kinderen van de liefde, kinderen van God, heel concreet, in het leven zoals het zich vandaag aanbiedt, in de bezigheden waarin God ons vandaag roept.

Evident is dat niet, maar wel mogelijk, de woorden van Maria uit het Lucas-evangelie indachtig ‘Voor God is niets onmogelijk’.
Puur vanuit ons eigen ikje zal het doorgaans niet makkelijk zijn. Wie tracht lief te hebben vanuit Christus’ inwoning zal al een veel grotere kans tot slagen hebben.

Het is kwestie van het roer van je leven uit handen geven, en wel aan de Heer. Dan wordt er echt veel mogelijk. Niet met gegarandeerd blij succes voor jezelf. Christelijke liefde is liefhebben omwille van de liefde, omwille van de roeping, omwille van God, omwille van het grote geheel. Liefde gaat over het algemeen welzijn, niet over je eigen belang. Als het over jezelf zou gaan zou het wel eens zeer egoïstisch kunnen worden. Liefde heeft altijd met de ander te maken. Soms heeft dat zelfs pijnlijke gevolgen. Een voorbeeld daarvan is de Heer zelf, en vele martelaren na en met Hem.
Maar liefde gaat natuurlijk niet enkel over fysiek martelaarschap. Gewoon liefhebben in het dagelijks leven vraagt ook heel wat van een mens. Soms is liefhebben gewoon heel lastig. Bemin maar eens heel consequent een medehuisbewoner (in een gezinssituatie of een kloostergemeenschap) die vermoeiend doet, die in een moeilijke periode zit, die ‘zaagt’, die slecht gehumeurd is… Hij of zij beminnen… niet evident.

Maar voor alle duidelijkheid: liefhebben is geen verhaal van enkel kommer en kwel; integendeel. In de diepte is de weg van liefde een weg van vrede, van Pasen, hoe lastig of zwaar de consequenties van de liefde ook soms zijn.

Het mooie aan de liefde is dat ze altijd vruchten nalaat; vruchten voor de Kerk, vruchten voor de mensheid; altijd. Of het nu een blij gebeuren is of een gebeuren dat voor de liefhebber niet al te goed afloopt… Het werpt altijd vruchten af voor de ‘ander’. Want liefhebben geeft leven, geeft zin, stelt God aanwezig; en wel in alle omstandigheden.

Lieve mensen, laat ons het lied van liefde naar elkaar toe zingen. En als de ander niet zingt, laat dit vooral geen reden zijn om zelf niet te zingen.

kris