Geboorte Johannes de Doper
Lieve mensen,
langzaam maar zeker komen we als samenleving na een lange covid-periode weer in normale modus. Gelukkig. Het heeft lang genoeg geduurd. De voorbije periode was dan ook een lastige en soms pijnlijke tijd. We hebben vele overlijdens gekend, mensen verloren hun job of konden maar net de eindjes aan elkaar knopen, er was veel eenzaamheid, depressie,… Kortom, geen fijne tijd.
Lichtend in deze coronaperiode waren die mensen die de lastigheid van deze tijd zagen als een oefening in het afdalen naar de kern van ons bestaan: Waarover gaat het in ons leven? Wat is echt belangrijk? Welke keuzes maken we, individueel en als gemeenschap? Allerhande bekende psychiaters, acteurs, schrijvers, maar ook zovele onbekende mensen hadden hun zegje daarover. Allemaal pogingen om deze lastige periode aan te grijpen er toch iets positiefs in te zien; opbouwend en oproepend.
Na een lange strijd van meer dan 1,5 jaar krijgen we tante Corona min of meer onder controle en komen we dus langzaam maar zeker weer terecht in het ‘normale’. Het gevaar bestaat er in dat we weer snel vervallen in de malle molen van het leven van voor corona waar dikwijls de mammon gediend werd ten koste van onszelf en vele anderen. Het gevaar bestaat er in dat die mooie kernvragen, die velen zich stelden tijdens corona (de vragen naar de diepere zin van ons bestaan) weer op de achtergrond geraken.
Misschien hebben wij als Kerk in deze dagen de opdracht om de valse waarden van deze 'wereld' aan het licht te brengen en tegelijkertijd het licht van Christus aanwezig te stellen. Laat ons dit gesprek onder elkaar aangaan; als Kerk. In onze parochies, in onze lokale gemeenschappen, binnen onze gezinnen,… Laten we het goede gesprek met elkaar voeren. Laten we mekaar opbouwend voeden. Waarvoor gaan we? Voor welke waarden kiezen we?
Vandaag vieren we de geboorte van Johannes de Doper. Zoals we weten was hij een man die op jonge leeftijd de woestijn introk om zich, geleid door de Geest, te buigen over de vraag waar het om gaat in het leven, dit in het licht van de komende Messias. Toen de tijd rijp was trok hij naar het volk om hen op te roepen zich te bekeren, om in hun hart en leven plek te maken voor Hem die hen het volle leven zou schenken. Johannes was een man van God. Hij droeg zijn naam (Johannes betekent: God is genadig) waardig. Hij verkondigde een boodschap die broodnodig was.
Onze wereld van vandaag heeft in de diepte ook dorst naar een boodschap die broodnodig is. In deze dagen waar we corona achter ons laten, moeten we als Kerk ons de vraag durven stellen welke boodschap wij hebben voor onszelf en de wereld waarin we leven. Krijgt Jezus die plek in ons hart, in de Kerk, in de samenleving, waarvoor Hij 2000 jaar geleden gekomen is? Krijgt Gods liefde, die zichtbaar wordt in zorg voor elkaar, de plaats die zij verdient? Of gaan we weer snel over tot de orde van de dag voorbijgaande aan de fundamentele vragen van het leven.
Lieve mensen, vier vandaag het hoogfeest van Johannes de Doper. Ja, vier, en heb er vreugde aan. Maar laten we tegelijk de zending van Johannes serieus nemen, en ons de vraag stellen wat wij als Kerk vandaag te bieden hebben aan onze samenleving. Nederig, maar moedig, geleid door de Geest.
kris
We mogen de geboorte vieren van Sint-Jan de Doper. Het is hoogzomer. Nu staat de zon heel hoog aan het firmament. Nu maakt God Zijn beloften waar. God wordt mens en vandaag wordt Zijn Voorloper geboren. Het tweede lied van de Dienaar van Jahwe wordt werkelijkheid. De Doper wordt een spitse pijl. Hij wordt een bijzondere dienaar van God om de kinderen van Israël weer onder Gods heerschappij te brengen, maar niet alleen zij, hij wordt ook een licht voor de heidenvolken. De antwoordpsalm uit psalm 139 is een mooie lofzang op Gods weven van een mens in de moederschoot. Elk kind is een wonder van God. De Doper zal dat nog meer zijn. Hij is, zoals Paulus zegt in de Handelingen, de Voorloper van die wondere telg uit Davids nakomelingschap, die Jezus zal zijn. Maar toch is de Doper eigenlijk niets. Na Hem komt iemand wiens schoeisel hij nog niet los mag maken. Het schoeisel losmaken van iemand was eigenlijk het werk van een joodse slaaf, maar de Doper vindt zichzelf nog te onwaardig zelfs voor deze slavendienst. Zo hoog slaat hij Jezus aan. Jezus zal inderdaad de Bruidegom zijn van alle mensen op aarde. En om van deze Bruidegom de riemen van Zijn sandalen los te maken, daarvoor voelt de Doper zich nog te gering. Hij is niet de Bruidegom, maar een vriend van de Bruidegom (vgl. Joh. 3, 29). De Bruidegom is echter hij die de bruid heeft (ibidem), maar Johannes heeft de bruid niet. Toch is deze 24ste juni een mooie dag. De Voorloper van de Bruidegom wordt geboren en hij moet Johannes heten, dat betekent: ‘God is genade’. Johannes de Doper is inderdaad een genade voor ons allen: hij bereidt ons voor op de komst van onze Verlosser en Bruidegom, Jezus Christus. Van nu af is het inderdaad hoogzomer, omdat de H. Geest Johannes meer en meer zal beheersen en ook wij mogen met de Doper de wegbereiders worden van Gods Zoon die mens wordt. Ook wij mogen eigenlijk Jezus gestalte laten krijgen in ons leven. Gods Koninkrijk komt, in Jezus, maar ook al in Sint-Jan de Doper. Want de Doper beoefende de gerechtigheid (Mt. 21, 32). Ook wij zijn daartoe geroepen. Zo worden wij, zoals het evangelievers het zei: profeten van de Allerhoogste, wegbereiders van de Heer.
BeantwoordenVerwijderenzijn wij, zoals zij die zich door Johannes lieten dopen, er werkelijk klaar voor om Jezus als de Christus in ons midden te ontvangen?
BeantwoordenVerwijderenDe vraag is zeker goed bedoeld. Je kunt ze echter enkel stellen in de eerste persoon enkelvoud: ben IK bereid... We moeten geen vragen stellen voor of aan de anderen... Dat is moraliseren, wat onze paus ten stelligste afkeurt.
VerwijderenKlopt, we mogen niet moraliseren.
VerwijderenAnderzijds mag je als 'katholiek' spreken in naam van de Kerk. In de diepte vormen we als gemeenschap immers dat ene Lichaam van Christus, waarin we met elkaar verenigd zijn, en wel door de Heer zelf. Het vraagt nederigheid in die Geest te bidden. En dat ervaar en lees ik bij Stefan. Zijn bijdragen (soms ook gedichten) zijn altijd prachtig. Ik neem zijn woorden dikwijls mee in mijn hart, ermee mediterend. Hij mag voor mij in het 'wij' spreken hoor, absoluut.
Ieder zijn gedacht, maar ooit al eens gedacht dat we met het 'wij' dikwijls een oordeel uitspreken over de anderen? Enfin, geen discussie, ik kan enkel spreken in naam van mezelf.
VerwijderenInderdaad, het 'wij' wordt dikwijls gebruikt om oordelen uit te spreken, of erger: om anderen de les te spellen.
VerwijderenHet is niet makkelijk in een zuiver 'wij' te spreken.