zondag 11 door het jaar - B

Vandaag vergelijkt Jezus echte liefde met groeizaad. Wat kunnen wij uit deze vergelijking leren?

Eerst en vooral dat zo'n liefde klein en bijna onzichtbaar begint, zoals het zaad in de diepe, donkere grond. De aanzet van de echte liefde is steeds een verhulde aanwezigheid die alleen wordt opgemerkt met de ogen van een groot geloof. Echte liefde begint altijd bescheiden en niet spectaculair. Zij probeert nooit iemand te verbluffen, maar is onopvallend, geweldloos en kwetsbaar.

Maar die liefde heeft, ten tweede, in zich een onstuitbare groeikracht. Eenmaal het zaad gezaaid is, schiet het vanzelf op. Eén kleine daad van universele liefde dijt uit, bevrucht anderen en vermenigvuldigt zich. Wij moeten dan die groeikracht, die er is, niet proberen te vervangen door onze eigen, verwaande over-prestatie. Wij kunnen beter vooral dankbaar zijn voor het goede dat gebeurt en zich ontwikkelt, en dat ondanks soms zware tegenkantingen.

Die liefde nodigt ons, ten derde, uit tot persoonlijke medewerking, en wel door onze dienstbaarheid voor anderen. De takken, die uit het zaadje zijn gegroeid, bieden bescherming voor de vogels en hun nesten. De vruchten worden geoogst en verdeeld onder velen, opdat zij kunnen gevoed worden. Het zal echter altijd een strijd zijn tegen onze opkomende zelfzucht.

Echte liefde is er echter altijd op gericht om prioritair het leven van anderen te bevorderen en zal daarvoor niet aarzelen zichzelf achteruit te stellen in een fundamentele dienstbare houding.

Frans Mistiaen, sj