woensdag in week 9 door het jaar

Als ik de eerste lezing van vandaag lees, en herlees, dan gaan mijn gedachten naar die vele vele mensen die danig in de put zitten, om welke reden ook. Dat kan gaan om tegenslagen waar ze niet voor gekozen hebben, om gewetenswroeging na gedane zonden, om pijn aangedaan door anderen,… Ja, vele mensen lopen gebukt door het leven. Het gevoel van ‘ongelukkig’ zijn kan soms zwaar wegen; zeer zwaar. Voor heel wat mensen ondraaglijk.

Aan al deze mensen zou ik willen zeggen: ondanks je gevoel van gekwetst-zijn, je besef van eigen zondigheid, je huidige toestand getekend is door duisternis en neerslachtigheid, leg eens even al je activiteiten stil. Steek een kaars aan, sta of kniel, en wees je bewust dat God bij je is. Als je wil wenen… ween dan. Ween het er allemaal uit. Leg je met je verdriet te ruste in Gods aanwezigheid. Laat je omhelzen door zijn barmhartigheid. En probeer, ondanks je tranen, die woorden van Sara uit de eerste lezing te bidden: ‘Geprezen bent U, barmhartige God, uw Naam zij voor eeuwig en altijd geprezen. Laat heel uw schepping U tot in eeuwigheid prijzen.'
Probeer, doorheen deze woorden, vrede te vinden in Hem. Geef niet te snel op. Doe het misschien meermaals per dag. Doe het als je alleen bent. Sta er eventueel ’s nachts voor op. Maar prijs Hem vanuit de stilte van je hart. Kijk naar Hem vol dankbaarheid. Klop indien nodig op je borst, bid voor wie je gekwetst hebben, vraag zegen over je leven.
Ja, ga tegen Hem aanliggen. Bemin Hem. Laat je aanraken. Laat Hem deelgenoot worden van je tranen. Laat toe dat Hij jouw verdriet in zich opneemt, en drink van de Vrede die Hij geeft.

Laten we elkaar dragen, lieve mensen, in diep gebed.

kris