donderdag in week 11 door het jaar

Het christelijk gebed is een geheimnisvol leven met God, een deelnemen aan de kern van zijn wezen, aan zijn goddelijke, drieëne Liefde.

In het gebed mogen we aanzitten aan de tafel van de Drieëne God, mogen we drinken van zijn Liefde zoals een kind drinkt aan de borst van zijn moeder.

Heel bijzonder uit zich dat in de woorden die de Heer ons zelf aanleert in het 'Onze Vader'. Doorheen dit gebed neemt Hij ons op in zijn ja-woord tot de Vader opdat we zelf Gods liefde zouden worden.

Het is goed het 'Onze Vader' doorheen de dag in de stilte van ons hart met regelmaat te prevelen, te zingen, te overwegen. Je kan er expliciet tijd voor maken, maar dat hoeft niet. Wanneer je wandelt, fiets, op de trein zit, met de auto rijdt, bij de bakker aanschuift,… ten allen tijde en overal kunnen we het bidden, zingen.

Meer dan we vermoeden brengt dit gebed ons in Gods leiding over ons leven.

Ik ken iemand die van dit gebed leeft. In de zin van: hij beluistert er heel het evangelie in: haar boodschap, haar oproep. Hij bidt het Onze Vader misschien wel honderd maal per dag, of meer zelfs. Voor hem is het een gebed van het hart geworden, meer dan een gebed met de lippen. Het Onze Vader draagt hem, leidt hem, behoedt hem.

Suggestie: bid het met regelmaat. Zing het als het kan. Laat een het lofprijzing zijn op Gods aanwezigheid, de gaven die Hij schenkt, de oproep die Hij doet.

Moge het Christus zijn die in ons bidt.

kris