maandag in week 13 door het jaar

Of het Verenigd Koninkrijk er goed aan gedaan heeft de Europese Unie te verlaten laat ik ik het midden, maar feit is dat een christen soms een soort brexit nodig heeft om de wereld te verlaten. En wel met als enige reden: de Heer te volgen, Hem te ontmoeten, je door Hem te laten omvormen.

Natuurlijk vraagt Jezus niet om niet naar begrafenissen te gaan, of om familie- of kennissenrelaties te verwaarlozen. Wat Hij zegt is dat de mens in zijn leven met heel wat zaken bezig is los van God; dingen die hem blind maken en hem een gevoel geven van zekerheid. Loslaten, zegt Jezus vandaag. Eerst Mij volgen om vanuit je ontmoeting met Mij dingen te doen en menselijke relaties aan te gaan.

Wie vanuit Godsontmoeting leeft, beleeft zijn relaties doorgaans anders dan wanneer men niet leeft vanuit godsontmoeting. Wie leeft vanuit godsontmoeting zal in de ander en in situaties Hem aanwezig weten, beminnend en oproepend. Wie leeft vanuit godsontmoeting zal zich ook 'gezonden' weten, vanuit Gods liefde die Hij in Christus in je heeft gelegd. Dit is toch wel een fundamenteel verschil dan wanneer je relaties aangaat en dingen doet vanuit je allerindividueelste ikje los van God.

Vossen hebben holen, vogels nesten, maar Jezus heeft niets om zijn hoofd op te rusten te leggen. Zo zegt Hij ons vandaag.
Jezus leefde niet voor wereldse zekerheden. Zijn enige zekerheid was het bestaan van de Vader, en daarmee het luisteren naar Hem, en het volbrengen van zijn wil. Als het andere beleefde Hij vanuit die ene zekerheid. 

Werelds gezien is dat armoede troef. Gelovig gezien is dat rijkdom ten top.

Laat het evangelie van vandaag ons een spiegel zijn, ons de vraag stellend: Van waaruit, of vanuit wie, leven we?

Op de foto bij het Bijbelcitaat van vandaag zien we een vrouw op een bank voor een kruis. Het straalt eenvoud uit. Geen kathedraal, geen koorgezang, geen gewaden, geen goud. Met dit laatste hoeft niets mis te zijn. Het is in het leven geroepen om God te eren, zegt men dan. Ok.
Maar dit houten kruis, uit gewone houten balken, spreekt op een rechtstreekse manier van de armoede van Jezus: beeld van maar één zekerheid: Gods bestaan. 
Laat ons, zoals de vrouw, kijken naar het kruis. In een diep geloof, met een gezond boerenverstand, verankerd in het dagelijks leven. Ontmoet Hem in zijn armoede, laat je door Hem omhelzen, laat je binnenvoeren in zijn Liefde. 
En bemin, vanuit Hem. Doe zo de afwas, hang zo de was op, veeg zo de kamer, ontmoet zo de mensen.

Ja, bemin, en doe wat je wil, zoals Augustinus zei.

kris