H. Hart van Jezus
Wanneer mensen op welke manier dan ook kwaad wordt aangedaan, slaan ze meestal dicht, ze worden hard, ze pantseren zich tegen nieuwe aanslagen. Maar Gods Hart wordt week. Hij laat zich niet gaan in zijn toorn, Hij brengt een tegenbeweging van barmhartige liefde op gang.
Laten we vandaag bij dat Hart van Jezus blijven. Laten we met Hem alle zonden van de wereld meedragen, niet om er moedeloos van te worden, of om te treuren, maar met een groot geloof, omdat we mogen delen in de overgrote liefde, die in de vorm van bloed en water uitstroomt uit het goddelijk Hart.
Dat Hart is het middelpunt van de menselijke geschiedenis. Het is het middelpunt van de wereld en ook van al onze eigen trauma's, onze eigen tekorten, onze eigen liefdeloosheid. Bij Hem zijn al onze zonden veilig. Veilig, binnen de grotere, altijd grotere, overgrote liefde, die alle kwaad omvormt, dóór zijn liefde, door de manier waarop Hij al de tekorten draagt tot een levengevende vruchtbaarheid. 'Om met alle heiligen,' zegt sint Paulus vandaag, 'te vatten wat de breedte en lengte en hoogte en diepte is van de liefde van Christus die alle kennis te boven gaat'.
Sinds Sint-Thomas Jezus’ geopend hart mocht zien en als hij wilde er zelfs zijn hand in mocht leggen, is Jezus’ hart een werkelijkheid waarin velen al hebben mogen delen, die vele zieners en mystici al hebben mogen aanschouwen en waaruit ook wij allen mogen leven. Al in het oude verbond was God bezig Zijn volk te leiden. Hosea zegt het in de achtste eeuw v. Chr. al zo mooi: ‘God kreeg Israël lief, Hij leerde het lopen, Hij heeft het met zachte leidsels gemend, met teugels van liefde’. Dat zijn termen uit een agrarische wereld, waar men dieren en planten moest helpen om recht op te groeien. Dat is trouwens nog altijd de taak van onze ouders en opvoeders. Een kind dat je zomaar vrij op laat groeien, daar komt niets van. Ook wijzelf hebben veel moeten leren en zelfs nu nog. Eigenlijk is het God die ons op Zijn weg geleidt. Maar zoals Israël zien ook wij dat niet. En dan loopt het wel eens verkeerd. Soms zijn we echt verkeerd bezig. Maar zo mooi zegt God bij monde van Hosea: ‘Eigenlijk zou Ik nu Mijn volk moeten straffen, maar Ik kan niet. Ik ben God, geen mens, Ik kan me niet laten gaan in Mijn gramschap, want heel Mijn hart wordt week, Mijn binnenste keert om’. Mooi. Paus Benedictus zei in zijn encycliek ‘God is liefde’ dat Gods liefde het wint op Zijn rechtvaardigheid. Ook nu zijn er ouders of leraars die hun kind of leerling niet graag straffen. En toch moet het soms gebeuren. Zelf was ik ook altijd ziek ervan als ik een leerling moest straffen, toen ik nog lesgaf. Maar juist daarom was ik geen goede leraar. God is echter God. Van alle eeuwigheid zon Hij op iets anders. God had een Zoon, even eeuwig als Hijzelf, een Zoon die niet geschapen was, maar uit God geboren. Wij kunnen dat nooit begrijpen, zei onze kardinaal De Kesel ooit, toen Hij nog bisschop van Brugge was. Maar dat geheime plan van God werd in Christus Jezus geopenbaard. Hij werd mens, Hij toonde ons Gods liefde, Hij bracht ons weer thuis bij God, Hij plaatste ons onder het Heer-zijn van God. En Paulus verhaalt ons vandaag hoe hij dat plan van God, het Christusmysterie, mocht brengen aan de heidenen, zeg maar aan heel de mensheid. Jezus toonde ons Gods liefde heel Zijn aardse leven lang, maar nog het meest op het kruis. Daar werd Zijn reeds dode hart door de lans van de soldaat doorboord en er vloeide bloed en water uit. Dat is heel normaal als het hartzakje van een mens doorstoken wordt, maar Sint-Jan die onder het kruis stond, heeft dat gezien en dat maakte zo’n diepe indruk op hem dat hij ineens begreep dat hier iets fantastisch gebeurd was. Uit Jezus’ geopende zijde, uit Zijn hart, kwam de Kerk voort met al haar sacramenten en genadegaven. Sint-Paulus bidt dan ook – en zijn gebed mag best het onze worden op een dag als deze – dat hij zich buigt voor de Vader en dat hij wenst dat wij de breedte en lengte, de hoogte en diepte mogen vatten van de liefde van Christus. De hoogte bestaat erin dat Christus ons tot op de hoogte van God brengt; de diepte betekent dat Jezus afdaalt tot in de donkerste regionen van onze ziel, daar waar alleen ellende is en duisternis; de breedte betekent dat Jezus’ liefde alle mensen van alle tijden en van alle plaatsen omvat en de lengte wil zeggen dat deze liefde van Jezus voortduurt tot in alle eeuwigheid. Mochten wij dan door het feest van vandaag tot de volheid komen van Christus. Christus is de Zoon; wij mogen met Hem kind van God worden. En God is onze thuis: in Zijn volheid is het dat wij mogen wonen, vandaag al, maar altijd, zelfs de eeuwigheden der eeuwigheden door.
BeantwoordenVerwijderenDaar kan en kunnen wij alleen "AMEN" op zeggen ! Kom in onze harten Christus en bevrijd ons van angst en zelfzucht ! Moge wij en ik onze harten wijd openen om Uw Liefde en deze Liefde laten overstromen op élke mens die U op onze weg zet !
BeantwoordenVerwijderenSpijtig dat de mooie eerste lezing van vandaag (Hosea) niet gepubliceerd wordt.
BeantwoordenVerwijderenWil anoniem 10:33 hoofdstuk en de verzen van Hosea mededelen? Met dank.
VerwijderenHosea 11,1.3-4.8c-9
VerwijderenZo spreekt de Heer:
“Toen Israël nog jong was, kreeg ik hem lief
en uit Egypte heb ik mijn zoon geroepen.
Ik ben het
die Efraïm heb leren lopen,
die hem bij zijn armen heb gevat.
Zij echter wilden maar niet weten,
dat Ik het was die hen behoedde.
Met zachte leidsels heb Ik hen gemend,
met teugels van liefde.
Ik was voor hen als degenen
die het juk optillen
wanneer het tegen de kaken drukt.
Ik reikte hem zijn voedsel toe.
Mijn hart slaat om,
heel mijn binnenste wordt week.
Neen, Ik zal mijn vlammende toorn niet koelen,
Efraïm niet opnieuw te gronde richten,
want Ik ben God, Ik ben geen mens,
Ik ben de Heilige in uw midden.
Ik laat mij niet gaan in mijn toorn.”
"Heer, geef ons een nieuw en levend Hart "
BeantwoordenVerwijderen