woensdag in week 11 door het jaar

Het uiterlijk gebed (waarvan het natuurlijk de bedoeling is dat het ook met een innerlijke warmte wordt verricht) heeft bij vele mensen zijn vaste vorm, vaste tijd, en dikwijls volgens kerkelijk gebruik. Dit gebed doen we thuis of in de kerk.

Het innerlijke gebed verrichten we in ons binnenste, op elke plaats, op elk moment, zo dikwijls als ons hart zich in vrijheid tot God verheft. Het is een gehoor geven aan de woorden van Jezus die we vandaag horen: 'Als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is.' Dit huis is ons hart, ons hart is onze kapel, heel ons lichaam is de tempel waar we Gods lof mogen zingen. We dragen het overal mee, en we kunnen er ons op elk moment, ook te midden van lawaaierige mensen, of tijdens de drukte van het werk, in afzonderen en zonder woorden onze geest tot God verheffen.

Dit kunnen we heel bewust beleven, maar in zekere zin ook onbewust. Zonder het verstandelijk te ‘beleven’ kunnen we bij God vertoeven, van Hem drinken, van Hem ontvangen. Het is immers de heilige Geest die onze ziel verheft en ons doet neigen naar God. Daarom is het goed te leven in een voortdurende ontvankelijkheid voor het waaien van de Geest.

Deze vorm van innerlijk gebed is van wezensbelang. Zo blijven we - in de Geest - in relatie met Christus, en dus in Gods liefde, waarvan het de bedoeling is dat we ze belichamen; de Heer door ons, in ons, met ons.

Een mooie en gezegende woensdag !
Geniet van je samen-zijn met de Heer, tot zegen van velen.

Geïnspireerd aan de 'Filokalia, het innerlijk gebed', uitg. Ankh-Hermes bv - Deventer