dinsdag na de Openbaring
'Ieder die liefheeft is uit God geboren en kent God', zo lezen we vandaag uit de eerste brief van Johannes.
Ik zou met u vandaag willen nadenken over dat 'kennen' van God.
Bij het woord 'kennen' denken wij al snel aan iets dat zich louter in ons hoofd afspeelt, een activiteit van het verstand zeg maar. Het gaat dan over opgedane kennis van iets of iemand, op de hoogte zijn, een soort waarnemend weten.
Het 'kennen van God', waarover Johannes het hier heeft gaat echter over iets veel diepers. Hier gaat het over relatie; omgaan met God, verkering, Gods-ontmoeting. Het gaat hier over het leven van Jezus dat Hij in Gods genade meedeelt in onze ziel, opdat wij in Hem zouden treden zodat Hij in ons, door ons en met ons kan leven.
Het 'kennen van God' gaat hier over het doorgronden van Gods liefde, het voortdurend peilen naar het steeds diepere van die liefde, een soort heilig weten dat Gods liefde het hoogste Goed is, en dit als beleving van binnenuit. Het gaat over een steeds dieper afdalen in Christus, om van Hem te ontvangen, om omgevormd te worden in en door Hem.
Het is je toevertrouwen aan de innerlijke stuwing van de Geest, je steeds meer en dieper laten present stellen in Gods presentie, en wel door die heilige Gloed toe te laten.
Het is afsterven aan dat donkere en leugenachtige 'ik' dat altijd maar met zichzelf bezig is.
Het is afdalen in je meest waarachtige 'ik'; het 'ik' dat God geschapen heeft en roept.
Het is je geven aan Gods verterend Vuur; zijn Geest die je hele zijn beschikbaar zal maken voor het leven van Christus in je.
Het 'kennen van God' heeft in wezen met belichaming te maken; met beeld en gelijkenis worden van God. Uiteraard geen uiterlijke beeld, maar een innerlijke gelijkenis, vanuit ontmoeting. En als deze innerlijke beleving uiterlijke vormen krijgt, zullen het altijd vormen van liefde zijn, heel concreet. En daar gaat het om.
Lieve mensen, laten we God trachten te kennen met ons hele zijn; met ons verstand, ons hart en onze ziel. Moge God zelf de oorsprong zijn van ons 'kennen van Hem'.
Moge dat 'kennen' ons maken tot mensen die het meest edele verstaan en beleven dat een mens zich kan indenken: leven in Gods minne; voor allen.
kris
Kerstmis doet ons blijvend herinneren aan dat grote gebeuren dat God mens werd in de tijd. Sint-Jan raakt er niet over uitgepraat: 'God heeft Zijn liefde onder ons geopenbaard doordat Hij Zijn enige Zoon in de wereld heeft gezonden om ons tot het leven te brengen'. Jezus is geboren in Bethlehem en Bethlehem is het 'huis van het brood', het 'broodhuis'. Jezus lag als baby in een voederbak omdat Hijzelf het voedsel en het brood zou worden voor de mensen. Het evangelie van vandaag voert ons dan ook mee naar de wondervolle broodvermenigvuldiging. Het is een voorsmaak van wat Jezus zal geven in de eucharistie, nl. Zichzelf, als voedsel en offerspijs voor onze zonden. Het gebeuren van de broodvermenigvuldiging lijkt al op de eucharistie. Er is eerst een ruime tijd waarin Jezus de menigte onderricht, want zij waren als schapen zonder herder. De eucharistie begint ook met een woorddienst, een goddelijke onderrichting over de zin en het doel van ons leven. En dan volgt een maaltijd. In de maaltijd van de broodvermenigvuldiging deelt Jezus brood uit. In de eucharistie deelt Hij Zichzelf uit. Jezus doet de mensen neerzitten in groepen van 50 of van 100. Daarmee brengt Hij orde en structuur in die ordeloze massa die Hem gevolgd is. Zij zijn nu geen doelloze zwervers meer. Als Jezus komt, toont Hij hen de zin van het leven en Hij voedt hen ook met een voortreffelijke maaltijd. Die groepen van 50 of 100 waren de eerste parochies in de vroege Kerk. Dat is ook nu nog zo. Onze weelderige parochies van 50 jaar geleden zijn ineengeschrompeld tot enkele tientallen gelovigen. Maar geen nood. Die 50 of 30 mensen die in de eucharistie zitten, kunnen het verschil maken. Zij weten door Jezus wat de zin van het leven is, nl. liefde, mekaar liefhebben vanuit en omwille van God. Het zijn kleine kernen die als gist en zout in de samenleving iets kunnen ontketenen: een proces van bekommernis om elkaar, soms met een klein project van bv. voedselpakketten voor behoeftige mensen. In ieder geval een kleine biddende gemeenschap die bij God ten beste spreekt voor de wereld.
BeantwoordenVerwijderenEen zeer hartelijk dankjewel Priester Daniël en Kris !
BeantwoordenVerwijderenJullie woorden zijn woorden van "Eeuwig Leven "!
Ze helpen ons dagelijks om Christus na te volgen
en Hem vinden in 't diepste van ons 'zijn'
waar Hij Zijn woning heeft dag na dag ,
met vallen en weer opstaan !
wie de liefde kent kent God, maar willen we de liefde wel kennen?
BeantwoordenVerwijderenHet lezen en herlezen van de Bijbel is zo verrijkend. Zo werd ik vanmorgen getroffen door de woorden dat de Ware Liefde herkent wordt in de mensen die openstaan voor die Liefde. Zoals ook Stefan aangeeft willen we de Liefde wel kennen. Want dat heeft consequenties. Ik hoop dat ik daar altijd voor “open”mag staan. Ik voel mij intens dankbaar dat ik het zo met jullie mag beleven.
BeantwoordenVerwijderen