zondag 3 door het jaar - C

Jezus rolde de boekrol op, gaf hem terug aan de dienaar en ging weer zitten; de ogen van alle aanwezigen in de synagoge waren op Hem gericht. Hij zei tegen hen: ‘Vandaag is de schrifttekst die jullie gehoord hebben in vervulling gegaan.’

Een twintigtal jaar geleden was ik enkele dagen op de heuvel van Taizé. Ik herinner me dat broeder Roger, die toen nog leefde, een korte uitleg gaf over deze woorden uit het evangelie. Ik kan hem niet woordelijk citeren, maar ik weet nog wel de essentie van wat hij zei. Hij zei namelijk dat de woorden die Jezus hier aanhaalde uit het Oude Testament volop leven krijgen in Christus, en als zodanig mogen gelezen worden als 'nieuw'.

Waarom nieuw?
Wel, om de eenvoudige reden dat Jezus op die moment die woorden in ons hart legt, vol van genade. Hijzelf komt in het Woord aanwezig onder en in ons. En dat is dus meer dan louter kennis nemen van een oude tekst, of een tekst herinneren die we al eens gehoord hebben. Het is op die moment Jezus ontmoeten, en wel in heel zijn volheid; puur gebed dus.

Telkens wanneer we het Woord beluisteren, lezen, of reciteren, komt Jezus in ons hart, en zegt Hij met al zijn liefde: 'Vandaag komt deze schriftlezing in jou in vervulling'.

'In vervulling' betekent niet enkel dat Jezus de vervulling is van de woorden die je aanhoort, maar ook dat deze woorden gestalte krijgen in je leven. Tenminste, dat is de bedoeling.

Daar waar armen bijgestaan worden, daar waar eenzamen bezocht worden, daar waar het broze omarmt wordt, daar waar de stervenden nabijheid genieten, daar waar mensen die weemoedig zijn beluisterd worden,... daar komt de Schrift in vervulling. Dat is de belichaming van het goede nieuws, van de blijde boodschap. Het is de roeping van de Kerk, de roeping voor ieder van ons.

Moge het Woord van God inderdaad z'n vervulling kennen door ons christelijk engagement in de wereld waartoe we gezonden zijn.

Laten we op deze 'zondag van het Woord' het Woord alle eer aandoen door het ten diepste te ontvangen, te beminnen en te koesteren. Laten we het in ons dagelijks leven handen en voeten geven; in naam van de Heer.

kris