dinsdag in week 2 door het jaar

In de eerste lezing van vandaag uit het eerste boek Samuël lezen we over de uitverkiezing van David. Prachtig verhaal. Ik zou er één zin willen uitnemen, die helder verwoordt hoe God naar de mens kijkt: 'De mens kijkt naar het uiterlijk, maar de Heer kijkt naar het hart.'

Hoe dikwijls komt het voor dat wij, mensen, anderen oordelen op hun uiterlijk, bijna zonder de vraag te stellen wie ze echt zijn. Ik denk aan bedelaars langs de kant van de weg, cafélopers, prostituees, rondhangende werklozen,... Maar het speelt zich ook af bij sollicitaties, bij het op zoek gaan naar vrienden (bv. afgaande op het uiterlijk mensen wegswipen op Tinder... vleeskeuring zeg maar). Het speelt zich zelfs af bij partnerkeuze waarbij in eerste instantie dikwijls meer belang gehecht wordt de buitenkant dan aan de binnenkant.
Sociologen zullen zeggen (en er zal wel iets van aan zijn) dat dit des mensen is, maar feit is: God kijkt op een andere manier naar de mens. En gelukkig maar.

Het gaat om het hart, om de binnenkant, om wie de mens 'echt' is. Niet dat deze binnenkant altijd 'af' moet zijn, perfect, met de juiste intenties. Onze binnenkant is immers dikwijls gekwetst, of zit met vragen, leeft met twijfels. Het kan zelfs zijn dat onze binnenkant meer met haat van doen heeft dan met liefde. Dat komt allemaal voor. Maar ook hier kijkt God naar onze binnenkant.

Het gaat erom de medemens in zijn echtheid te zien, zoals hij nu voor je staat; met zijn innerlijke schoonheid, maar ook in zijn mogelijke gebrokenheid of broosheid. Het gaat erom zo naar iemand te kijken dat je in hem het kind ziet dat God geschapen heeft; de mens die uit zichzelf vraagt bemind te worden. En laat het maar gebeuren... Laat de liefde maar vloeien. Bemin vanuit God die in je woont. Bemin vanuit de liefde van God. Zoals Hij bemint. Hij, één met jou.

Er is zoveel stille pijn doordat mensen ervaren dat ze beoordeeld worden op hun uiterlijk. Het is een lijden dat dikwijls getekend is door eenzaamheid, omdat mensen de neiging hebben om dan in hun schulp te kruipen. Een niet te onderschatten pijn! Als Kerk zouden we oog moeten hebben voor deze mensen.

Maar er is ook de pijn - ik noem het nu even zo - van de liefde; de pijn van God. Want door uiterlijke beoordelingen krijgt de liefde dikwijls geen kans. Uiterlijke beoordeling houd je aan de oppervlakte en weerhoud je naar de diepte te kijken en te gaan. Of anders gezegd: de liefde krijgt weinig of geen kans. Jammer toch...

Lieve mensen, laten we naar elkaar en naar ieder ander kijken met de ogen van God. Laten we elke mens benaderen met de liefde van de Heer.

En laten we dit vooral niet wollig verstaan. Het gaat hier om christelijk engagement, om gehoor geven aan het evangelie, om Kerk zijn in de straten van onze dorpen en steden.

Mogen we met z'n allen beeld zijn van Gods goedheid. Verinnigd in Christus.

kris