donderdag in week 2 door het jaar

Jezus week met zijn leerlingen uit naar het meer, en een grote menigte uit Galilea volgde Hem.

Het moet een mooi zicht geweest zijn: Jezus die met zijn leerlingen richting meer van Galilea trok en die grote menigte die Hem volgde. Wat een dorst moet er geleefd hebben onder de mensen om Hem te willen ontmoeten, naar Hem te luisteren. a
Ik denk dat het vandaag niet anders zou zijn. Neem dat Jezus plots hier in onze streken zou komen, onder fysieke gedaante: wandelend van dorp naar stad, woorden van leven sprekend, vergeving schenkend, zieken genezend. Velen zouden Hem willen zien, zijn woorden willen horen. Velen zouden Hem willen aanraken, of door Hem aangeraakt willen worden. Velen zouden alles laten vallen om naar Hem toe te gaan.

Maar God heeft gewild dat Jezus niet onder die gedaante bij ons is. Zelfs na de weg die Hij moest gaan is Hij als Verrezene maar korte tijd onder de mensen geweest. Na z'n hemelvaart was het gedaan met de zichtbare Jezus.

God heeft gewild dat we de weg van het geloof bewandelen, zonder te zien. Het is de weg die Hij voor ons gekozen heeft en waarop we door Hem worden uitgenodigd ons te geven aan Christus. Het is een weg die ons in zekere zin dwingt tot een dieper ‘kijken’.

Het gaat om een afdalen diep in jezelf om Hem te vinden die daar op je wacht.
Het gaat om een 'kijken' naar de ander met de ogen van je ziel, opdat je Christus' aanwezigheid zou 'zien' in de naaste die bedelt om liefde.

Kom mensen, dans in de Heer. Dompel je onder in Hem. Wees liefde. In de vrede en de vreugde die Pasen zo eigen is.

kris