zaterdag in week 1 door het jaar

Vandaag horen we Jezus zeggen: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’

Deze uitspraak kan alleen maar ieder van ons tot diepe dankbaarheid stemmen. Niet ?
Moesten enkel de rechtvaardigen (degenen dus die 'recht' varen, altijd en overal) geroepen worden... wat zou Jezus weinig volgelingen hebben.

Het mooie van God is dat Hij bereid is zijn verhaal met ons te schrijven op de kromme lijnen van ons leven.
Is het verhaal daarom minder ? Nee, absoluut niet.
Het zal een verhaal worden van mensen die bemind worden door een God die blijft geloven in zijn kinderen, een God die ieder de moeite waard vindt om hen persoonlijk aan te spreken, waar zij op die moment zich ook bevinden op hun levenswandel of wat ze ook hebben uitgespookt in de mogelijke donkere straatjes van het leven. Het zal een verhaal zijn van een God die barmhartig kijkt naar zijn kinderen, die bij wijze van spreken niet kan verdragen dat zijn kinderen verloren lopen. Het zal een verhaal zijn van een God die in zijn Zoon naar de mensen toekomt om hen aan te raken, hen uit te nodigen, hen om te vormen.

In Jezus komt God naar ons toe: niet roepend, niet schreeuwend, de kwijnende vlaspit niet dovend, het geknakte riet niet brekend (zoals we dat bij Jesaja lezen) maar ieder teder en krachtig optillend uit de bekrompenheid van het ego om ons ons te nemen in z'n eigen leven, opdat we groeiend in geloof en overgave aan Hem, zijn Liefde zouden worden, steeds meer, steeds dieper.

Ga in eenvoud, biddend, en met een gezond geloof naar de Heer. Hij wacht. Meer: Hij komt, nee snelt, naar u. Omhels Hem, gooi je in zijn armen. En ontvang de gave van éénheid.

En zing het lied van liefde, door eenvoudigweg ‘goed’ te zijn voor je elkaar, en voor ieder die je vandaag ontmoet; verinnigd in de Heer.

kris