vrijdag in week 2 door het jaar

Jezus is niet als een storm, niet als een aardbeving, niet als een vuur. Hij is zacht en stil als een bries; het stille suizelen van een bries, zoals Hij aanwezig is in de eucharistie, onmerkbaar, om beter door te dringen, om zich helemaal te kunnen verenigen tot in de diepste diepte van ons hart.

Hard stoot af, zacht dringt door. Zacht is de hand waarmee Jezus geneest, zacht is zijn stem. Hij verheft zijn stem niet om de walmende pit niet uit te doven en het geknakte riet niet te breken. Zacht is de stem van God.

Zacht is de stem van God in ons geweten. Ook in het geweten van Herodes, een bruut, met een volkomen verhard geweten. In de evangelische traditie wordt hij voorgesteld als een zwakkeling, die heen en weer wordt geslingerd door goede en slechte neigingen. En toch had hij iets goeds, hij luisterde naar de zachte stem van zijn geweten. Herodes had ontzag voor Johannes de Doper en elke keer als hij naar hem luisterde, werd hij geraakt tot in zijn geweten.
Herodes wist dat zijn vrouw, Herodias, Johannes' dood zocht en hij nam hem in bescherming. Hij wilde wel het goede, maar het kwam er niet van. Hij was in tweestrijd, hij was verdeeld, hij was niet heilig, hij was niet heel.
En bij al het goede dat hij had, had hij een paar ondeugden die hij niet genoeg bestreed en dat is genoeg, wanneer de omstandigheden ernaar zijn, om groot kwaad te doen: zijn ongeordende liefde, zijn grootspraak, door de drank nog meer vergroot: ‘Vraag me wat je maar wilt, en ik zal het je geven’, en tenslotte zijn eerzucht. Vanwege zijn tafelgenoten liet hij het niet afweten. Hij wilde zijn gezicht niet verliezen.

Je hoeft maar een paar ondeugden te hebben en je maakt het leven van een ander, zo niet tot een hel, maar dan toch tot een zware beproeving. Van het kleine kwaad dat je hebt laten zitten komt op een gegeven ogenblik het grote kwaad. Die gevoeligheid voor het kleine, voor de zachte stem van het geweten, moeten wij dus ontwikkelen. Niets laten zitten, ook niet het allerkleinste.
Waarom? Uit liefde, uit liefde voor God en voor elkaar, en voor wat God voorheeft met ieder van ons en met de hele mensheid.

Naar woorden van J. Bots, sj