woensdag in week 7 door het jaar

In de brief van Jakobus lezen we vandaag: 'U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt.'

Zelf werk ik in een woonzorgcentrum en beroepshalve word ik met grote regelmaat geconfronteerd met het menselijk sterven. Honderden mensen heb ik in al die jaren weten gaan. En het is raar, maar elke mens sterft anders. Ik heb er al in diepe vrede zien sterven, bewust zijnde dat ze hierboven goed gaan ontvangen worden. Ik heb er ook al zien vechten, mensen die hun leven niet willen achterlaten en daardoor in onrust sterven. Nogal wat mensen heb ik ongelukkig weten sterven, omdat er scheefgetrokken relaties in hun leven niet meer hersteld waren terwijl ze dat eigenlijk wel wilden, maar de mogelijkheid of de tijd was er niet meer. Enz...

We zijn damp, zeg Jakobus, die heel even verschijnt en weer verdwijnt. Da's waar. Ons leven is, in vergelijking met wat ons te wachten staat - het eeuwig leven - van relatief korte duur. Zeventig jaar, of als we heel sterk zijn tachtig, zingt de psalmist. Tegenwoordig mogen we daar zo’n tien jaar bij doen.

Belangrijk is dat we de tijd die ons gegeven is, of die ons nog te wachten staat, met veel liefde en aandacht verzorgen. Volgende vragen kunnen ons daarbij helpen:

Met wat zijn we bezig in ons leven?
Waarvoor leven we?
Van waaruit leven we?
Wat doen we met onze talenten en gaven?
Hoe gaan we om met de mensen ons gegeven?
Zijn we uit op verzoening?
Mag Jezus ons leven zijn, tot in de diepste vezels van ons bestaan?

Over het algemeen weten we diep vanbinnen wel waarover het gaat. Over dit weten en het niet doen zegt Jakobus vandaag: 'Als iemand weet hoe het hoort maar er niet naar handelt, dan zondigt hij.'

Laat ons niet enkel weten, maar ook doen. Het leven is te kostbaar om de mooie en ware dingen zomaar voorbij te laten gaan. Moge de Heer hierbij ons genadig zijn.

kris