vrijdag na Aswoensdag

De profeet Jesaja windt er geen doekjes om. Woorden van de Heer: 'Is dit niet het vasten dat Ik verkies: misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden, en ieder juk breken? Is het niet: je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt is, je bekommeren om je medemensen?'

Het vasten heeft de bedoeling dat we ons keren naar God, dat we afstand nemen van al wat zondig is, dat we berouw tonen en ons begeven op de weg die God met ons wil gaan. Soberder leven, vasten op voedsel, afstand nemen van, zal ons helpen te groeien in onze diepere intimiteit met God.
Het gevaar bestaat er echter in dat we ons gaan nestelen in een hoekje, met heilige boekjes en gebeden, denkend goed en vooral heel vroom bezig te zijn. Maar als het enkel bij dat hoekje blijft vergeten we echter één ding, namelijk dat groei in God moet betekenen: groeien in liefde, in barmhartigheid, in naastenliefde. Als dit laatste niet is, moeten we ons vragen stellen hoe we bezig zijn.

‘Ik zeg je, sta op’, is ons thema tijdens deze vastenperiode. Vanuit zojuist beschreven, bestaat opstaan in het jezelf niet opsluiten in je persoonlijke vroomheid, want dit zou wel eens zeer ik-gericht kunnen zijn. Vroomheid is goed en nodig, maar het is een springplank naar een liefdevol leven, zich uitend in heel concrete daden. Vroomheid moet zich uiten in handelingen. Of zoals Jakobus het verwoordt: zonder daden is geloof dood. (Jak 2, 26)

Als concrete liefdevolle daden niet kunnen, om welke reden ook, dan kun je natuurlijk ook bidden en eventueel vasten voor het leven in de Kerk en de grote wereld. Daden en/of  gebed... Het ene is niet beter of meer dan het andere. Gebed en daden van naastenliefde zijn beiden een dienst aan Kerk en mensheid.

Mooi ook hoe Jesaja de vrucht beschrijft van wie liefheeft vanuit vroomheid: Dan breekt je licht door als de dageraad, je zult spoedig herstellen. Je gerechtigheid gaat voor je uit, de majesteit van de Heer vormt je achterhoede. Dan geef de Heer antwoord als je roept; als je om hulp schreeuwt, zegt Hij: ‘Hier ben Ik.’ Of anders gezegd: De Heer openbaart zich op deze weg. Je zal Hem ontmoeten. Hij zal met jou op weg gaan. Het is de weg die Hem behaagt. Het is de weg waartoe Hij uitnodigt.

Tot deze weg is de Kerk geroepen; als gemeenschap, alsook ieder van ons heel persoonlijk binnen de gemeenschap van de Kerk.
In wezen is deze weg de roeping van élke mens, van welke religie ook.

Heb lief, vanuit vroomheid. En je kan in dankbaarheid en vrede met een zuiver geweten in de spiegel kijken. Niet als doel, wel als feit.

kris