dinsdag in week 2 van de veertigdagentijd

Vandaag zegt Jezus: 'De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn.'

Wie we ook zijn, in welke levensstaat we ook leven, welke functie we ook uitoefenen in Kerk of samenleving,... het is wel degelijk mogelijk om de ander ALTIJD hoger te achten dan onszelf. Dat is evangelie. Enkel op deze wijze kunnen we dienstbaar zijn, in de meest diepe religieuze betekenis van het woord.

In de ander is God aanwezig, in de ander komt God ons tegemoet, in de ander mogen we Hem eer brengen. We zouden dezelfde eerbied voor elkaar moeten hebben dan de eerbied die we koesteren wanneer we een kerk binnengaan en de Eucharistie knielend of buigend een groet brengen. Christus is in de ander immers niet minder - ofschoon wel anders - aanwezig. Dus de Eucharistie eer brengen terwijl we onze naaste verachten is God beminnen en tegelijk flirten met de duivel. Dat kan en mag niet samengaan.

‘Ik zeg je, sta op' - ons thema tijdens deze veertigdagentijd – betekent knielen en opstaan tegelijk. Het is innerlijk knielen voor de medemens en dit in het Pasen van de Heer. Het is staande in Jezus’ licht innerlijk diep buigen voor elke medemens.

Voor de de ander buigen, hem dienen, betekent zo met hem omgaan dat we het goede dat God in hem heeft gelegd tot volle leven laten komen. Het betekent hem vergeven waar nodig is. Het betekent de warme vriendschap van God aanbieden doorheen daad en woord.

Elkaar tot dienaar zijn is ook voor elkaar bidden.
Beroepshalve ben ik veel in contact met mensen ‘op leeftijd’. Als het pas geeft praat ik met hen wel eens over een meer contemplatieve roeping op hun gezegende leeftijd. De mensen waarvoor ik werk wonen doorgaans in een woon- en zorgcentrum, en zijn een groot stuk van de dag op hun kamer, wat soms wel eens een zekere eenzaamheid met zich meebrengt. Ik praat dan – als het past -  met hen over de waarde van het gebed voor Kerk en wereld, waar zij, op hun tempo en naar hun believen, zo’n rijk steentje kunnen toe bijdragen. Ieder heeft z’n roeping en zending, maar verschillende fasen in ons leven kunnen ons ook in een ‘nieuwe’ roeping brengen. Wel, het is mooi om zien dat mensen ‘op leeftijd’ zich terug zeer zinvol weten door een nieuw soort gebedsleven te ontdekken; iets waartoe de Heer hen roept, sterker dan ooit. Een gebedsleven van dienstbaarheid; een dienst in de schoot van de Kerk; voor Kerk en wereld. We mogen het belang van deze vorm van naastenliefde niet onderschatten.

In het christelijk leven gaat het om liefhebben; God, en vanuit Hem ook ieder mens. Laten we er ons met z’n allen in vreugde aan geven.

kris