donderdag in week 4 van de veertigdagentijd

Bij de eerste lezing van vandaag.

In de woestijn, zoals in de moeilijke momenten van het leven, is het gemakkelijk om te denken dat God ver weg is. Het volk Israël heeft net als wij de instinctieve reactie om zijn eigen ‘god’ te maken om het te leiden en in zijn behoeften te voorzien.

Als wij ons niet meer herinneren wat de Heer heeft gedaan wordt alles het werk van onszelf. Alleen de herinnering aan Gods machtige daden in ons eigen leven maakt een eerlijk antwoord op de moeilijkheden van het leven mogelijk. Helaas geeft de concentratie op onszelf ons een olifantenhuid. Wij hebben de voorbeden nodig van een broer of zus, zoals Mozes, om voor ons tot de Heer te bidden.

Het dienstwerk van de liefde in de Kerk vindt plaats wanneer wij voor elkaar bidden. In dit gebed voor de hele Kerk, voor de hele gemeenschap, vervullen wij met z’n allen een ware priesterlijke dienst. Het gemeenschappelijk gebed stijgt op tot de Heer en bereikt zijn hart. Het gebed is een buitengewone kracht in de handen van de gelovigen.

Laat ons, naar het voorbeeld van Mozes, voortdurend het volk Gods, de hele mensheid, biddend voor de Heer brengen.

Naar woorden van Vincenzo Paglia.