zaterdag in week 1 van de veertigdagentijd

'Heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen; alleen dan zijn jullie werkelijk kinderen van je Vader in de hemel', zo horen we Jezus vandaag zeggen.

In tijden van oorlog zeer actueel. En vooral niet evident. Nochtans, het zijn woorden van de Heer, vandaag tot ieder mensenkind gericht.

Typisch aan de liefde van God voor de mensheid is dat deze onvoorwaardelijk is, en dat ze zelfs de vijand omvat. Dat is bij ons, mensen, doorgaans anders. Wie, en in welke mate, we iemand beminnen hebben we als snel gecategoriseerd naar persoonlijke voorkeuren. Bij God speelt dit niet: Hij bemint onvoorwaardelijk, of om het met de woorden van het evangelie van vandaag te zeggen: God laat zijn zon opgaan over goede én slechte mensen.

'Heb je vijanden lief' is niet zomaar een vrijblijvende uitnodiging. Nee, het is een goddelijk gebod. Klaar en duidelijk. Zolang we hier niet aan beantwoorden maken we - bij wijze van spreken - nog geen deel uit van het Rijk Gods, en zijn we nog steeds vervreemd van wie we in de diepte zijn; namelijk geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. 

Jezus windt er geen doekjes om: 'Wees volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is.' Of anders gezegd: bemin uw vijanden, bemin ieder mens. Volmaaktheid betekent beminnen zoals God bemint.

Wie in Christus leeft, wie zich niet laat scheiden van de liefde van en voor de Heer, zal in staat zijn het schijnbaar onmogelijke mogelijk te maken, namelijk ieder beminnen zonder onderscheid. 

Laten we diep in onszelf kijken. Hebben we echt ieder mens lief? En zo nee, hoe staat het dan met onze gehechtheid aan de Heer?

Moge de Geest ons in Christus brengen, om te groeien in Gods liefde voor ieder.

kris